Hoi allemaal, het is weer zondag dus weer tijd voor een verhaaltje vanuit het (nog steeds) zonnige Viljoenskroon! Deze week een wat drukkere week gehad (gelukkig), als de vorige weken. Eindelijk wat meer gezien wat bij onze opleiding past.

Maandag: Vandaag zijn we bij het Dialyse Centrum hier in het dorp geweest. Dit centrum is er nu sinds 3 jaar, eerst moesten deze mensen drie keer per week naar Klerksdorp toe, dat is ongeveer een uur rijden hier vandaan. Het scheelt dus een hoop tijd voor de mensen.

Er komen hier drie mensen dialyseren. Het dialyseren duurt 4 uur. Ze starten s’morgens om 06:15 uur en zijn rond 11:00 klaar, met aansluiten en afkoppelen erbij.De mensen komen hier drie keer per week, op maandag, woensdag en vrijdag.

De zuster die daar werkt heeft ons heel veel uitgelegd hoe alles werkt en wat dit met het lichaam van de patiënten doet.Hier hebben we naderhand thuis een verslag van geschreven.

Dinsdag: Vandaag zijn we naar de hospice geweest, toen we daar aankomen werden we meegenomen door de zuster van de hospice. Vandaag gaat ze ons een hoop laten zien. Nou daar gaan we dan, opgepropt in de auto en op naar Rammulotsi. Eerst zijn we naar het hospital in Rammulotsi geweest. Hier zitten meer als honderd mensen te wachten tot ze eindelijk eens een keer aan de beurt zijn. Er werken hier maar een paar verpleegkundige, het kan daarom weleens uren duren voordat je aan de beurt bent.

Hier zagen wij al de grote verschillen met Nederland, niet alle luxe benodigdheden die ze nodig hebben. Daarom worden de mensen vaak ook nog doorgestuurd naar een ander ziekenhuis.

Hierna zijn we naar de kliniek gegaan. Dit is een klein gebouw waar allerlei mensen komen met hun problemen. De ene dag is het voor de kinderen en is het een soort consultatie bureau. Maar de andere dag is het voor de mensen met AIDS/HIV, dit kunnen ze hier bijvoorbeeld laten testen, onderzoeken naar doen en de benodigde medicijnen hiervoor krijgen.We hebben afgesproken met de zuster dat wij hier donderdag een ochtend mogen meelopen.

Hierna zijn we even terug gegaan naar het hospice om de kinderen hun medicijnen te geven, want dit moeten we natuurlijk niet vergeten.

We zijn toen weer terug gegaan naar Rammulotsi, de zoon van de zuster werkt hier op een school. Dit wilde hij graag aan ons laten zien.Het is een soort middelbare school, maar toch ook allemaal weer heel anders als bij ons.

We werden meegenomen in een klas, daar voelden wij ons totaal niet op ons gemak want iedereen zat ons aan te kijken. We kregen op de school een rondleiding en gingen met een groep jongeren op de foto, dit vonden ze helemaal geweldig! Ook hebben we een jongen gesproken die daar op school zat, hij was volgens de directeur de slimste jongen van heel de school.

We zijn met de zuster naar een vrouw thuis geweest die erg ziek was. Hier gingen we wat verzorgingsspulletjes brengen zoals incontinentiemateriaal en wondverzorgingsproducten. Het was een erg klein huisje en de vrouw lag op een matje op de grond. Ze had HIV/AIDS, we zagen nu wel hoe ziek mensen daarvan kunnen zijn.

Woensdag: Vandaag vroeg uit de veren!! Om 05:00 uur de wekker want om 06:15 worden we weer verwacht in het dialyse centrum. Het is erg interessant om te zien hoe dit allemaal in zijn werk gaat. Het aansluiten, het instellen, de controles doen. Je ziet dat het echt belangrijk is om de patiënten constant in de gaten te houden als ze hier mee bezig zijn. De patiënten kennen hun eigen lichaam goed, en geven het aan als het niet gaat of als ze iets voelen/ merken wat niet hoort. Je moet regelmatig de bloeddruk en de saturatie meten want het kan zo zijn dat de bloeddruk opeens snel daalt en dan moet daar naar gehandeld worden.

’s Middags hebben we nog even aan ons verslag zitten werken, jaja lieve mensen wij zijn hier toch stiekem nog best wel druk met school bezig.

’s Avonds nog even zitten Skype met mn oom, tante, nicht en ook mijn lieve opa en oma. Altijd fijn om jullie weer eventjes te zien en te horen hoe het allemaal gaat!

Donderdag: Zoals afgesproken gaan we vandaag naar de kliniek in Rammulotsi. We gaan mee een spreekkamertje in en laten een beetje op ons afkomen wat we allemaal gaan zien. De zusters leggen veel uit over wat ze doen en hoe de mensen hier leven. Je kunt hier voor heel veel problemen komen. Vandaag kwamen er een hoop vrouwen voor een injectie, dit is om te voorkomen dat als zij zwanger raken dat zij de kinderen zullen besmetten met iets. Ook kwamen er moeders/ oma’s met kleine kinderen, die een injectie kregen. De kinderen worden hier voor heel veel dingen ingeënt. We hebben van de zuster ook een boekje mee gehad, waar dit allemaal instaat. Erg leuk!

Later ook de zuster geholpen om de kinderen hun vitamines te geven. Je kon merken dat deze kinderen niet gewend zijn aan blanke, ze zijn erg verlegen en verschuilen zich bij hun moeder.

Het is wel echt van belang dat de kinderen hun vitamines en injecties krijgen, want ja er zijn hier een hoop problemen onder de mensen, veel mensen hebben wel iets van een ziekte. Vooral AIDS/HIV komt hier erg veel voor. Dit komt doordat de mensen niet goed ingelicht zijn over de voorbehoedsmiddelen enzovoorts. De meeste mannen/ jongens hebben hier een stuk of 4 vriendinnen en dan gaat het verspreiden van een ziekte natuurlijk erg snel. Ook zijn de meiden hier vaak al jong moeder, 17 jaar begint het ongeveer al.

’s Middags zijn we maar weer eventjes naar de hospice geweest, want daar zijn we nog maar zo weinig geweest deze week. Lekker weer even geknuffeld met de kinderen, en vooral met m’n vriendje Mc Donald.

Vrijdag: Vandaag daarom ook maar weer een ochtendje doorgebracht met de kinderen. Weer gebruik gemaakt van de tandenborstels die we hebben meegenomen en de kinderen weer een lesje tandenpoetsen gegeven. Wij vinden het erg belangrijk dat de kinderen dit leren.

’s Middags waren we lekker vrij en hebben we maar weer genoten van het zonnetje. Het moet hier winter worden maar nog steeds is het heerlijk weer en toch elke dag nog zeker wel boven de 25 graden.

’s Avonds gezellig zitten kuier met Etienne en Hennie.

Zaterdag: Vandaag hebben we eerst lekker uitgeslapen en op ons gemak zitten ontbijten, want ja dat kunnen we hier heerlijk. Elke morgen zit er wel wat lekkers bij het ontbijt, een gebakken ei, tosti of iets anders.

Hierna zijn we naar de Pep gegaan, dat is een grote winkel met kleding en van alles en nog wat. We zijn druk bezig met alle inkopen voor onze dag die we gaan organiseren op 4 juli. Alle setjes met kleding voor de kinderen hebben we al, dit hebben we uitgebreid met onderbroek, sokken en schoenen. Want dankzij onze sponsoren hebben we z’n groot bedrag dat we dit voor alle 60 kinderen kunnen kopen.

Toen we eindelijk bij de Pep in de rij voor de kassa stonden, met twee grote manden helemaal vol geladen, valt de stroom weer is een keer uit. Daar staan we dan met al onze spullen. We worden vriendelijk verzocht of we maandag terug willen komen want de winkel ging sluiten.

Gelukkig hebben ze onze mandjes wel achter weggezet zodat we (hopelijk) niet alles weer opnieuw hoeven te gaan zoeken. Dus we hopen maar dat dit er maandag nog staat, want dat weet je maar nooit hier!

’s Avonds lekker film gekeken met Ankie en meegezongen met Mamma Mia!

Zondag: Vandaag worden we om 09:00 uur opgehaald door Glennis, want we gaan mee naar de kerk in Rammulotsi. Ze vertelde ons dat de kerk ongeveer 3 uur duurde maar dat je ook naar huis kan gaan wanneer je wil.Nou ik kan je zeggen, dit was een hele belevenis. In het gaat iedereen elkaar begroeten en ook wij werden daarin meegenomen, de mensen vinden het erg leuk dat wij vanuit Nederland hier zijn.

Als iedereen zit is er een soort welkoms woord en worden er ook allemaal plaats namen opgenoemd van waar de mensen vandaan komen. Als de mensen hier vandaan komen moet je gaan staan en gaat de rest klappen enzo.

Hier werden ook wij niet bij vergeten, de twee dames uit het verre Holland worden opgenoemd en er word volop geklapt. Nou dat voelt ook wel een beetje raar hoor. Daarna werd volop gedanst en gezongen, want ja dit kunnen alle zwarte afrikanen goed volgens mij!

Een polonaise door de kerk en gaan maar! Het was net een groot feest.Na een uur gezongen te hebben komt er daarna toch nog een soort preek. Dit was in het Engels en in de taal van de mensen uit Rammulotsi.

Nou vanmiddag onze blog aan het schrijven en straks lekker bbq’en met Hennie en Etienne. Op naar weer een gezellig middag/ avond dus!

Dit was mijn verhaal van de afgelopen week weer. Hopelijk vonden jullie het weer interessant om te lezen.

Ik vind het ook steeds weer leuk om te zien hoe vaak dat het wel niet gelezen wordt en de reacties die ik er op krijg!

Heel veel liefs vanuit Viljoenskroon!