Hoi allemaal,

Een van mijn laatste verhalen is alweer in aantocht, want de tijd begint al aardig te korten hier. Nog maar 20 daagjes en dan zal ik alweer thuis zijn. Wat gaat de tijd toch snel! Ik zie er toch wel tegenop om deze heerlijke (soms té) temperaturen in te wisselen voor de kou die jullie daar al hebben!! Daar moet ik nu nog maar niet te veel aandenken, en hier nog maar extra genieten van het zonnetje. De temperaturen lopen hier al over de 40 graden. In de schaduw zitten is dan het beste, maar ook daar is het dan al 38 graden. Niet te doen soms.

Ik zal verder gaan bij mijn vorige blog, want we zouden dat weekend opzoek gaan naar de nijlpaarden.

Vrijdag 18 november

Het was nog even spannend of de auto op tijd in Tamale aan zou komen, maar hij was er gelukkig! Voor dit weekend hebben we een grote auto (16 persoons) gehuurd, omdat dit de goedkoopste en snelste oplossing is om op de bestemming te komen. Nadat we alle spullen hadden ingeladen en onze plekjes hadden gevonden zijn we op pad gegaan. Op naar Wechiau!

Na 2 uur rijden even een tussenstop gemaakt in een stadje, zodat we even onze blaas konden legen op vieze, stinkende wc’s. Tenminste voor zover je dit een wc wilt noemen.. een gat in de grond. Ook hebben we daar op de markt nog even de laatste boodschappen gekocht. Na een lange rit van ruim 5 uur, over de echte Afrikaanse wegen, zandpaden vol met kuilen, kwamen we aan in Wechiau. Wat ben ik blij dat ik reistabletjes bij heb. Normaal gebruik ik die eigenlijk nooit, maar hier heb ik ze al heel vaak nodig gehad!

Bij de receptie van het bedrijfje werden we hartelijk ontvangen en kregen we informatie te horen over het verblijf en de nijlpaarden. Ons was verteld dat het 15 cedi per persoon per nacht was, maar je moest dan wel zelf nog voor het eten en alles zorgen. Nou geen probleem want hier hebben we van te voren al rekening mee gehouden. Nu kregen we opeens te horen dat het 60 cedi per persoon per nacht was en dan ook nog zelf voor je eten zorgen, geen stromend water en geen bereik. Dat is dus heel erg veel! Deze prijs betaal ik ook voor een ‘goed’ hotel in Accra. Gezegd dat we dit niet wilde doen alvast op internet gaan zoeken naar een hotel in Wa. Een stad in de buurt van Wechiau.

De man kwam met een voorstel, 40 cedi per persoon en we hoefde niet voor Bash en de chauffeur te betalen. Okee, dat scheelt dan toch wel veel dus toch maar ervoor gekozen om dit te accepteren. Afgesproken dat we het voor 1 nacht wilde proberen en de andere nacht zouden we dan nog even aankijken.

Hup weer in de auto en daar gaan we dan.. the middle of nowhere van Ghana opzoeken. Na een ritje van een half uur over nog erge paden dan voorheen. Kwamen we aan bij het gebouw waar we zouden verblijven. Het zag er netjes uit, net nieuw gebouwd en volgens mij waren wij de eerste die er verbleven. Maar van het woord schoonmaken hadden ze volgens mij nog nooit gehoord. Want dat was het niet bepaald. De eerste kamer die ik samen met Tessa had uitgekozen, zat een groot mierennest en vol met andere ongedierte. Hier gaan wij dus niet slapen hé! De kamer die we daarna kregen, was ook nog niet bepaald schoon te noemen, maar het was wat beter als de vorige. De lakens hebben we als eerste van het bed getrokken, deze zaten vol met stof en dode beestjes. Gelukkig hadden we onze lakenzak bij zodat we toch iets hadden om in te slapen. Na nog 2 mega grote spinnen gedood te hebben, durfde we wel op deze kamer te gaan slapen.

Maar eerst moet het avondeten natuurlijk klaar gemaakt worden. Op het menu staat voor vanavond spaghetti met tomatensaus en noodlessoep. Het was eventjes wat werk en een gepuzzel om het allemaal klaar te krijgen, maar uiteindelijk hebben we allemaal gegeten. Of iedereen het lekker vond, is de volgende vraag, maar daar zullen we ons maar niet al te druk over maken.

In de avond spelletjes gespeeld, lek gestoken worden door alle beesten en een poging gedaan om op tijd te gaan slapen. Maar dit is vrij lastig als je een matras als een betonblok hebt en een kussen zo dik als kweet niet wat! Vreselijk! Omdat er ook geen stromend water is, is er z’n vies wc hokje. Een gat zoals dat vroeger nog bestond in Nederland. Stinken, niet gezond gewoon! Denk ook maar niet dat ik het over m’n hart kan verkrijgen om daar op te gaan, dan ga ik nog liever gewoon in het gras zitten.

Zaterdag 19 november

Na een zowat slapeloze nacht, ging de wekker alweer vroeg want om 7 uur zouden we op pad gaan, om de nijlpaarden te gaan spotten. Wat uiteindelijk wel wat later werd, want op tijd zijn dat kennen ze hier niet! Nadat we met z’n alle hadden zitten ontbijten (witbrood met chocoladepasta / suiker en water), en een wandeling van 20 minuten kwamen we aan bij de rivier.

Hier eerst een hele tijd zitten wachten want er waren vast wat mannen op pad om te kijken waar ze ergens waren. Genoten van de rust die je daar had, de mooie geluiden van fluitende vogeltjes en de natuur. Heerlijk om even weg te zijn uit z’n grote, drukke stad als Tamale.

Daar gaan we dan, met z’n 5en in een kano, camera in de aanslag en niet te veel bewegen want anders loopt de kano vol met water. Na 10 minuten zagen we 4 nijlpaarden, in het water aan de overkant van de rivier. Helaas moesten we helemaal aan de andere kant van de rivier blijven omdat de nijlpaarden erg gevaarlijk zijn. Hier ruim een half uur gezeten, en genoten, en veel foto’s gemaakt. Wat bijzonder om zo te zien!

Toen we weer bij het gebouw waren aangekomen, was het nog maar 10 uur, even het vocht weer bijtanken en de spullen inpakken. We gaan naar de stad Wa en dan zullen we daar kijken voor een overnachting. Maar toen we zaten te lunchen en het er zo met elkaar over hadden, hebben we besloten om deze dag gewoon weer richting Tamale te gaan. In Wa is weinig te zien, en het verblijf is er ook niet goedkoop. Dit zou ons dus erg veel kosten schelen.

Zo gezegd, zo gedaan. Na de lunch, zijn we weer vertrokken richting Tamale (15 uur). En zo kwamen we ’s avonds rond 8 uur weer aan in de lodge en stond er een heerlijk kopje noodlessoep op ons te wachten. Nadat we hadden gedoucht, zijn we lekker op tijd gaan slapen want een lange autorit vergt toch wel wat energie van je. Helemaal als je je de hele tijd moet concentreren dat je niet van je stoel vliegt of iets.

Zondag 20 november

Weer een typische zondag, weinig gedaan dus. De rest van de groep is naar het zwembad geweest, maar ik had vandaag weinig zin om mee te gaan. Daarom heb ik lekker even met m’n lieve familie zitten skypen. Ja als ik jullie zo zie, mis ik jullie toch wel hoor!

Maandag 21 november tot zondag 27 november

Over deze week kan ik erg kort zijn. Ons werk zoals we voorgaande weken ook hebben gedaan, hebben we nu ook weer gedaan. Wel zijn we op woensdag (eindelijk) naar een nieuwe school geweest. Weken lopen we al te zeuren dat we graag meer scholen willen, maar we krijgen hier weinig reactie op. Nu had hij dan toch eindelijk wat actie ondernomen en ons naar een nieuwe school gebracht. En hier hebben we zeker ons werk kunnen doen! Een grote school, een veel kinderen waarbij duidelijk zichtbaar is dat er nooit naar de wondjes wordt omgekeken. Vele grote en vieze wonden zien we voorbij komen.

Toppunt van de dag, een wondje leek aardig ontstoken dus ik wilde het openen om het vuil eruit te halen. Maar toen gebeurde er dus iets wat je altijd in filmpjes ziet. Het pus spoot er echt uit, en voor nu was ik heel blij dat ik mijn bril op had! Bah bah, wat was dat smerig zeg!!

Verder hebben we deze week niks bijzonders gedaan. Donderdag was er één van de vrijwilligers ziek, zij bleek malaria te hebben! Wat kun je hier ziek van zijn zeg! Er was ons verteld dat de kans groot was dat we het allemaal zouden krijgen, maar Lotte is gelukkig pas de eerste. Nu maar veel Deet smeren en hopen dat we het niet meer gaan krijgen.

De andere zijn vrijdag vertrokken naar Mole National Parc, en zijn daar tot zondag gebleven. Alleen Trijntje besloot een dagje langer te blijven want die werd zaterdag in het ziekenhuis opgenomen met uitdrogingsverschijnselen. Gelukkig mocht ze maandag weer naar huis.

Wij hebben dit weekend hier in Tamale weinig gedaan, alvast wat souvenirs geshopt en naar de markt geweest om stoffen te kopen. Lotte, Julie, Tessa en ik zijn dit weekend niet mee geweest naar Mole, omdat wij het 2^e weekend van december gaan. Hoe later dat je gaat, hoe groter de kans is dat je olifanten spot.

Maandag 28 november

Vandaag kwamen we aan bij de eerste school en daar konden we meteen weer vertrekken. Er zijn deze week examens in Ghana. Natuurlijk is het logisch dat wij ze dan niet mogen storen, maar wat moeten wij nu de hele week?? Toch ook maar even langs de 2^e school gegaan van deze dag en daar mochten we de kleine kindjes wel verzorgen, maar ook daar hadden de oudere kinderen examens. Zo kwam het dus dat wij deze dag om 10:30 alweer in de schaduw op t bedje hingen.

Besloten om de volgende dag toch maar ons gezicht even te laten zien op de andere scholen, en als we niks te doen hadden zouden we naar de stad gaan om even wat dingentjes te gaan doen.

Dinsdag 29 november

Raar maar waar, examens, nee hoor daar doen wij niet aan mij . Op de andere school. Ow die examens daar beginnen wij woensdag of donderdag wel mee. 3 Scholen waar we nu dus gewoon aan het werk konden. Gelukkig maar, want het was weer hard nodig! In de middag samen even naar de stad geweest en wat informatie opgehaald bij de apotheek, en een aantal tasjes gekocht.

In mijn vorige blog schreef ik dat we een idee hadden om iets met het sponsorgeld te gaan doen, maar dat bleek niet haalbaar. Nu willen we met het geld wat we nog over hebben voor elke school een EHBO tas gaan maken, want dit is iets wat ze niet hebben op de school.

Hopelijk zullen ze dit dan ook echt gebruiken voor de school en het niet in hun eigen zak steken (waar we wel een beetje bang voor zijn).

Deze tasjes zullen we vullen met pleisters, ontsmettingsmiddel, gaasjes, verbandrolletjes, temperatuurmeter, tape, handschoenen, pincet, sudocréme, bepanthen en nog een zalf die ze hier gebruiken. Hier voor gebruiken we de spullen die we zelf nog over hebben en de rest zullen we gaan kopen bij de apotheek.

Wij hopen natuurlijk dat ze dit allemaal goed zullen gebruiken, daar geven we er een kaart bij met uitleg waarvoor alles is en een wondzorg kaart. Hier zullen we de komende tijd nog wel even mee bezig zijn dus.

Woensdag 30 november

Omdat we toch niet terecht kunnen op de 2 scholen waar we vandaag heen zouden gaan, heb ik deze ochtend maar gebruikt om mijn blog te schrijven. Niet zo lang als gebruikelijk, maar volgens mij heb ik wel al mijn belevenissen voor zover weer opgeschreven.

Deze week en volgende week gaan er veel vrijwilligers vertrekken, en zal het steeds rustiger worden hier. We ontvangen veel vrijwilligers hier, maar we zwaaien ze ook elke keer weer uit.

Inmiddels heb ik al een verlanglijstje naar huis gestuurd met het eten wat ik hier allemaal erg mis, en wat ik graag zou willen eten als ik thuis ben. Ik ben benieuwd wat er allemaal op mij staat te wachten als ik thuis kom!

Na al die rijst en noodles, en witbrood heb ik steeds meer zin in Hollandse pot! Heerlijk!

Dus mama, je weet het hé wat ik graag wil eten dinsdagavond!!

Ik wil graag groen mee witte eten, maar ze zijn thuis bang dat mijn maag dat niet aan kan om gelijk weer zulke zware kost te eten. Het is dus nog eventjes afwachten of ik dat zal krijgen. En anders, als het maar iets van aardappels is met groetjes en een lekker stukje vlees (wat niet gefrituurd is). Dan ben ik ook tevreden! ;)

En omdat het niet lukt om via mijn blog foto's te plaatsen, heb ik vorige week wat foto's geplaatst op facebook. Als ik eenmaal thuis ben zal ik ook foto's uploaden op de blog zodat degene die gaan facebook hebben, het ook kunnen zien. En anders wil ik altijd mijn fotoboek komen laten zien als ik weer terug ben en dit af is.

Dit was het weer voor nu, morgen is het alweer december en dan breek de laatste maand hier al aan. Nu kan ik dus gaan zeggen tot volgende maand!

Heel veel liefs en een dikke kus voor iedereen!