Lieve mensen,

Hier komt het weer aan hoor, mijn o zo spannende verhaal vanuit Ghana. En laat ik daarom maar verder gaan bij waar ik gebleven was, een weekendje naar Bolgatanga.

Nadat op zaterdagmorgen onze wekker om 5 uur ging, hebben we onze laatste spullen ingepakt en ontbeten. Telkens lijkt het er op dat het regenseizoen toch echt ten einde is, maar omdat we ook nu weer wat gepland hebben, ging het toch weer eventjes regenen. En dat begon vrijdagavond maar gelukkig toen we zaterdagochtend om 6 uur vertrokken werd het net weer droog en konden we zonder zorgen op pad gaan.

Een kaartje gekocht voor de trotro en om kwart voor 7 vertrokken we al richting Bolgatanga. Erg snel voor Ghaneese begrippen!! Gelukkig zaten we comfortabel en was het helemaal niet erg om ruim 2 uur te moeten reizen. Onze eerste stop was bij de Tongo Hills. Hier kregen we een rondleiding van ruim 2 uur door het gebied waar de Tongo Hills zich bevonden. Heel wat klimmen en klauteren over stenen en naar beneden door smalle spleetjes..

Ik dacht dat ik geen hoogtevrees had, maar het is net alsof ik het hier wel heb.. Het zweet breekt me soms (extra) uit als er gezegd wordt dat we via die weg omhoog of naar beneden moeten. Ik denk dat ik jou achterna ga Annemieke! ;)

De man van de rondleiding heeft ons veel verteld en laten zien, uiteindelijk kwam het allemaal een beetje op hetzelfde neer maar het was leuk om te zien, en toch ook zeker genoten van de mooie uitzichten! Nadat we hier weer wilde vertrekken, bleek één van de taxi’s het niet meer te doen en werden er overal vandaan jongens opgetrommeld om hem mee aan te duwen. Dat bleek te niet te werken, maar nadat ze allemaal aan het rommelen zijn geweest, deed hij het weer en is de man snel naar het dorpje gereden om een andere taxi te regelen. Dit ging met enig gedoe en moeite, maar uiteindelijk kwam er een taxi en is die achter onze taxi aangereden naar ons hotel in Bolgatanga.

Het inchecken gaat hier erg makkelijk, we komen aan bij de receptie en melden ons, de man vraagt of we eerst onze kamers willen zien. Nou prima, kamers zien er goed uit (voor in Ghana dan) en we kunnen gelijk onze spullen achterlaten. Scheelt weer wat gewicht uit die rugzak! Nadat we onze kamer goed gekeurd hadden, moest 1 van ons een formuliertje met wat gegevens invullen en toen was het al in orde.

Inmiddels was het al half 2 en begonnen onze buikjes toch wel te rammelen. Een lunch zou er zeker wel ingaan! Na een aantal keer de verkeerde weg te hebben genomen en ruim een half uur verder kwamen we aan bij het restaurant waar we naar op zoek waren. De menukaart zag er heerlijk uit en ik hoefde niet lang na te denken over wat ik wilde eten. Doe mij maar een lekkere club sandwich met wat frietjes.

Ook hier duurde het zoals gewoonlijk weer héél erg lang, maar goed we zijn in Ghana en daar kan dat allemaal, maar het had zeker gesmaakt. Op onze planning stond om vandaag ook nog naar Paga te gaan om daar naar de krokodillen te gaan. Dit zou ongeveer 40 minuten rijden vanaf de stad zijn, maar bij ons werd het meer als een uur. Nog net voor het donker werd kwamen we aan en gelukkig mochten we nog naar binnen.

Ik denk dat wij een beetje te veel hoop en fantasie hadden, want dit was niet echt wat wij ervan verwacht hadden. Het was een heel groot meer waar (zoals ze zeggen) 200 krokodillen leven. Hier er maar weinig van gezien, en wat we gezien hebben zat verdacht weinig beweging in. Op de vraag of dat ze die krokodillen misschien plat hadden gespoten werd verontwaardigd gereageerd en gezegd dat dit is zoals ze zijn. Om de beurt mochten we met de krokodil op de foto en toevallig toen ik op de foto ging, maakte die wat beweging en dus werd het toch wel een beetje een gave foto al zeg ik het zelf!

Op de terugweg iets gezocht waar we iets konden eten, en uiteindelijk uitgekomen bij een restaurant wat goed aangeschreven stond op internet. Op de menukaart stond het vol met lekkere dingen, tot dat we wilden gaan bestellen, er bleek opeens niks te zijn en konden we nog maar uit een aantal gerechten kiezen. En dat was precies waar we geen zin in hadden! Besloten om onze drankjes af te rekenen en ergens anders te gaan eten. Toen we op het punt stonden om naar buiten te gaan kwam de baas erbij en wij vertelde onze kant van het verhaal, hij vertelde dat het gewoon mogelijk was om te eten wat we wilde, even getwijfeld maar toch maar besloten het er op te wagen. En ja hoor, het eten was er allemaal, maar niet bepaald lekker. Ik had een tomatensoep besteld maar dit leek meer op een of andere rode drab. Dit aangegeven bij de baas en zodoende heb ik een goedkope avond gehad, alleen mijn drankje hoefde ik maar te betalen.

Nadat we weer terug bij het hotel waren, hebben we buiten nog eventjes wat gedronken, maar zijn we ook op tijd weer naar onze kamer gegaan. Lekker nog even gedoucht en vroeg gaan slapen want we hadden afgesproken om zondagmorgen om 8 uur met elkaar te gaan ontbijten.

Na een goed ontbijt, onze spullen gepakt en alles betaald, klaar om naar de markt te gaan. Na nog geen 10 meter vanaf het hotel ging Ellen liggen vallen. Wat wondjes, een zere knie en een behoorlijk dikke enkel als gevolg. Een les voor ons allemaal dus om niet met je telefoon in je hand te lopen, want in Ghana zijn de wegen namelijk niet zo als in Nederland.

Wij zijn lopend naar de markt gegaan, maar omdat dit haar niet ging lukken zijn Ellen en Tessa met de yellowyellow naar de markt gegaan en hebben daar een plekje in de schaduw gezocht. Ze mochten bij iemand onder het afdak op een bankje komen zitten en er werd koud water geregeld om te koelen.

Omdat het erg warm was (richting de 40 graden) hebben we niet zo lang over de markt gelopen en maar een aantal dingen gekocht wat we nodig hadden. Wel heb ik een hele mooie stof gekocht om een Afrikaanse jurk te laten maken voor de bruiloft in ’t volgend weekend. Om 12 uur weer de trotro richting Tamale gepakt en zo waren we halverwege de middag weer thuis.

Maandag tot vrijdag zal ik weer hetzelfde gaan verwoorden als de voorgaande weken. In de ochtend druk bezig om alle wondjes te verzorgen en pleistertjes te plakken. Want dat is toch wel iets wat de kindjes erg leuk vinden! Gelukkig hebben we veel doosjes met kinderpleisters bij want die vallen hier goed in de smaak.

Deze week wel een keer alleen geweest en 2 andere vrijwilligers op sleeptouw genomen, want Tessa is de hele week ziek geweest. En ja om nou alle kindjes in bedwang te houden en wonden te verzorgen is best lastig in je eentje, dit helemaal omdat ze niet naar een salaminga (blanke) willen luisteren.

Ook de middagen zijn een beetje standaard aan het worden, spelletjes spelen, zo een keer wat drinken in de stad en een beetje luieren. Maandagavond met mn 2 liefste vriendinnetjes zitten skypen en weer heerlijk even bij kunnen kletsen! Op woensdagmiddag ben ik naar de naaister geweest om mijn jurk aan te laten meten en deze ben ik donderdagmiddag wezen passen, nog een kleine aanpassing en vrijdag mocht in mijn jurk ophalen. Ik ben er helemaal blij mee! Ik zal een foto plaatsen in mijn mapje van deze week.

En ik weet niet meer welke middag, maar ook heb ik nog een keer eventjes gebeld met mn lieve opa en oma. Heel fijn om ze weer eventjes te spreken en te horen hoe het met ze gaat.

Zaterdag de hele dag niks gedaan, beetje in de zon gelegen, voor zolang dit vol te houden is ;), de eerste dag hier dat ik me echt een beetje chagrijnig voelde haha. Heel de dag niks doen, is iets waar ik maar moeilijk aan kan wennen. Zondagochtend met Priscilla mee naar de kerk geweest, het begon om 9 uur tot 12:30. Nou in das een hele tijd hoor, helemaal als het zo warm is en de ventilators het niet doen omdat er geen stroom was. Ik snap ook niet hoe die vrouwen dat hier volhouden, ik had mijn afrikaanse jurk aan, maar echt zo warm hé! Hoe houden ze dat elke dag vol?!

Maargoed, genoeg gezeurd over de warmte want stiekem geniet ik er ook zeker van, helemaal als ik hoor hoe koud het allemaal in Nederland is.

Na een swingende kerkdienst zijn we weer naar de lodge gaan om vanuit daar naar de bruiloft te gaan waarvoor we zijn uitgenodigd. De oudste broer van het gastgezin waar Julie verblijft gaat trouwen, de bruiloft is vrijdag al begonnen en duurt tot zondagavond. Daar aangekomen was het een grote drukte, op de binnenplaats zaten heel veel vrouwen en buiten de poort zaten alle mannen bij elkaar. Snel werden er stoelen voor ons neergezet en werd er drinken aangeboden. Helaas voor ons, maar de lunch was al gedaan. Jammer want wij hadden nog niet geluncht.

Na ruim een uur daar gezeten te hebben hadden we nog steeds geen bruid gezien, de bruidegom was wel langs geweest om ons welkom te heten en te bedanken dat we waren gekomen. Maar de bruid bleek later pas te komen, rond 5 uur. Moeten we daar nu op gaan zitten wachten? Eigenlijk hadden we daar niet zoveel zin in. En daarom zijn we in een restaurantje vlakbij maar eventjes wat gaan eten.Een aantal van de vrijwilligers zijn daarna nog terug gegaan, maar wij zijn terug naar de lodge gaan.

Toen heb ik lekker weer eventjes een uurtje met m’n lieve familie zitten skypen. Altijd leuk om iedereen weer eventjes te zien, en alle bezigheden aan te horen en te kunnen delen.

Ook deze week is op het project weer hetzelfde gegaan, gelukkig was Tessa weer beter en is ze gezellig weer mee geweest. Wel merken we nu goed dat we al een aantal weken bezig zijn en dat we niet zoveel kinderen meer hoeven te helpen omdat de wondjes goed aan het genezen zijn.

Dit is zeker een eer voor ons werk, maar dit betekend ook dat we elke ochtend al op tijd klaar zijn en dat we wel een hele lange middag hebben. En aangezien die normaal al lang duurt.. Hebben we Bash maar gevraagd om of het mogelijk is om nog meer scholen langs te gaan zodat onze ochtenden weer goed gevuld zijn. Hopelijk kunnen we dit vanaf volgende week gaan uitvoeren.

Dinsdagmiddag zijn we wat met elkaar wezen drinken in de stad en rondgelopen over de culturele markt, dit is een markt waar je veel souvenirs kunt kopen. Woensdagmiddag zijn we op kraamvisite geweest bij Mister Bob. Hij is de man die elke dag een heerlijke maaltijd voor ons klaarmaakt. Afgelopen weekend is hij voor de 5^e keer vader geworden. En nu waren we al uitgenodigd om langs te komen, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen!

Wat schattig zo’n mooi klein kindje! Ontzettend klein, een licht huidje en een kopje vol met zwarte krulletjes! Prachtig gewoon! Nadat we het allemaal eventjes mochten vasthouden kwam er een hele rijst maaltijd en flesjes frisdrank op tafel, aangeven dat dit allemaal niet hoefde. Maar er werd ons uitgelegd dat dit bij hun cultuur hoorde en dat ze dit graag voor ons deden. Nou ik kan zeggen, het smaakte me ook wel erg lekker! En aangezien ik nog wat babyspulletjes in mijn koffer had zitten om hier uit te delen, heb ik besloten om dit cadeau te geven aan deze lieve familie.

En omdat het vandaag weer donderdag is zijn we vandaag weer lekker wezen lunchen met elkaar. Dit breekt de week toch altijd wel weer een beetje. Vandaag ook al mn was van afgelopen week weer gedaan en ik merk dat ik er steeds handiger in wordt. Toch ben ik blij als thuis alles gewoon weer in het wasmachine kan, want dat geeft toch een iets fijner gevoel dat met de handwassen.

Dit is ook de dag dat we precies op de helft van ons verblijf zitten, 47 dagen in Ghana en nu nog 47 dagen te gaan. Het aftellen kan dus gaan beginnen. Ik heb het hier nu goed naar mijn zin en heb mijn draai ook helemaal gevonden, maar ik zal toch ook wel blij zijn als ik iedereen weer zie hoor!

Ik hoop dat jullie weer voldoende op de hoogte zijn gebracht en dat jullie het nog steeds leuk vinden om te lezen. Helaas is het niet echt verassend en spannend, maarja we passen ons gewoon aan hier en dat betekend gewoon dat we ons zeker niet te druk moeten maken.

Heel veel liefs voor jullie allemaal!