Voorbereidingen Ghana
Hoi allemaal,
Na bijna 1.5 jaar is het weer tijd voor een verhaal op mijn reisblog. Dit omdat ik jullie wil vertellen dat ik op 17 september voor 3 maanden naar Ghana zal vertrekken. Het is voor mij altijd al een droom geweest om als verpleegkundige in het buitenland te gaan werken, maar nadat ik vorig jaar een geweldige tijd heb gehad in Zuid-Afrika is het nog veel meer gaan kriebelen. Daarom heb ik ervoor gekozen om nu te gaan, nu ik klaar ben met mijn opleiding.
Ik ga dit avontuur samen met Tessa aan. Afgelopen 2 jaar heb ik samen met Tessa in de klas gezeten, en omdat wij allebei de droom hebben om als verpleegkundige in het buitenland te gaan werken, zijn wij samen opzoek gegaan naar een project.
Ik kan je vertellen dat dit een hele klus was! Het is namelijk vrijwilligerswerk, maar ondertussen moet je wel zelf voor alle kosten opdraaien. Veel organisatie durven hier nog aardig veel voor te vragen, daarom hebben wij net zolang gezocht tot we iets vonden wat ook betaalbaar is. Maar het is natuurlijk ook belangrijk dat er een project is waar wij als verpleegkundige echt is kunnen betekenen.
Dit hebben wij gevonden bij de organisatie 'Vrijwillig Wereldwijd', een organisatie met veel verschillende projecten in heel veel landen. Wij hebben ervoor gekozen om naar Ghana te gaan, omdat de armoede hier nog erg groot is en onze hulp zeer welkom is!
Hier zullen wij 5 dagen per week gaan werken, 3 dagen in een ziekenhuis, 1 dag in een kliniek voor moeder en kind en 1 dag op een EHBO - post bij een school.
Er is hier een groot te kort aan producten, daarom ben ik begonnen om wat spullen in te zamelen zoals bethadine, zalf en pleisters. Ook geld is van harte welkom, zodat wij dit daar ook weer kunnen
besteden! Als ik kijk hoeveel geld wij vorig te besteden hadden voor de kindjes daar, dat was geweldig en wat maak je ze daar blij mee! Zoveel vrolijkheid en dankbaarheid zou ik graag nogeens
willen zien, dus kom maar op mensen!
Het rekeningnummer hiervoor is NL56 RABO 0114583498!
Aanstaande donderdag ga ik alvast mijn inentingen halen en er zijn al wat spullen aangeschaft, de voorbereidingen zijn dus in volle gang! Ik heb er onwijs veel zin in!
Dit was het weer voor nu, ik hoop jullie weer via deze blog op de hoogte te houden van al mijn (hopelijk) mooie belevenissen!
Heel veel liefs,
Elise
Wassen met een steen, cupcakes bakken, versieren en feestjes!
Hoi allemaal,
Mijn ene laatste verhaal is alweer in aantocht, want wij gaan deze week onze laatste week helaas alweer in. Wat is de tijd toch ontzettend snel gegaan! Deze week nog extra veel gaan genieten van de kindjes, de leefwijze hier en alle leuke mensen.
Maar eerst hier nog even mijn belevenissen van afgelopen week.
Maandag: Op maandag zijn we weer met de zuster mee geweest naar de township. We zijn bij de ‘vieze’ man geweest om hem nog een keer proberen te wassen. Toen we daar aankwamen was het ontzettend druk, ik denk wel 10 mensen aan het werk. Ze waren heel het huis aan het schoonmaken, al de kleren enz. Het huis zag er ook in een keer heel anders uit dan die week eerder. De man was weggelopen toen hij had gehoord dat hij gewassen moest worden. Zijn zoontje was wel thuis en die waren 2 mannen aan het wassen. Het was een jongetje van 10 jaar, je zou denken dat hij zichzelf wel kan wassen. In een teiltje werd hij gewassen. Wij moesten een schort en handschoenen aandoen om te helpen. Maar waarom helpen, ze zijn hem al met zijn tweeën aan het wassen, beetje overdreven toch? Nou daar staan we dan toe te kijken, jongetje helemaal naakt en durft niemand aan te kijken. Ontzettend zielig, maar we moesten kijken! Uiteindelijk wordt er een schaar gehaald en Ankie maakt nog de grap tegen mij dat ze zijn haren gaan knippen. Helaas bleek dit echt waar te zijn, met een gewone huis – tuin en keukenschaar. Te gek voor woorden, het kind zat op bed te rillen van de kou, zijn haren werden geknipt en ondertussen werden zijn voeten gewassen.
Nou hierbij heb ik echt mijn ogen uitgekeken, zijn voeten werden gewassen met een steen! Echt niet normaal gewoon! Wij hebben ook gezegd dat het echt niet normaal is, maarja wat doe je als je daar staat, je spreekt de taal niet, het is 10 tegen 2, dat krijgen wij nooit gewonnen. Uiteindelijk zagen we zelfs dat zijn voet bloeide van het schuren. Eindelijk klaar met wassen, ja ze hebben ongeveer een half uur gedaan over het wassen van zijn voeten.
Daarna waren wij aan de beurt om te helpen, we moesten het kindje insmeren met kokos crème. Nou dit hebben wij geprobeerd om zo liefdevol mogelijk te doen, want wij vonden dat hij dit wel verdiende. Hij zal vast ook maar weinig liefde van zijn vader krijgen. Proberen onder het smeren het jongetje aan te kijken maar helaas, hij kijkt alleen naar beneden en durft ons niet aan te kijken. Daarna de broek aan want een onderbroek had hij niet, en naar buiten om de rest van de haren te doen.
Even later kwam de man ook weer thuis, hij kon er nu niet onderuit en hij moest gewassen worden. Gelukkig was het voor ons lunch tijd en gingen we naar huis. We moesten van de zuster wel even kijken toen hij zich aan het uitkleden was. Bah wat was ik blij dat ik hem niet hoefde te gaan wassen, heel zijn huid zat onder de schilfers en zijn onderbroek was ook niet erg fris meer om te zien. Dit wassen laten wij heel graag aan iemand anders over.
Na onze lunch zijn we met de zuster naar een traditional healer geweest. De zuster had voor ons een jonge vrouw uitgekozen zodat de communicatie niet z’n probleem zou zijn. Want het Engels kunnen we nog wel wat van maken, maar het Soetous niet. Toen we daar aankwamen hoorde we een hoop gezang en getrommel. Het was die dag ervoor feest geweest en de drank die over was waren ze nu lekker aan het opdrinken. De vrouw zei dat we mee moesten gaan kijken maar van de zuster mocht dit niet, het was niet veilig voor ons om hier tussen te komen.
Nadat we onze schoenen uit hadden gedaan mochten we met haar mee in het hutje, hier moesten we op een matje gaan zitten. Ze vertelde ons dat ze geen mensen beter kan maken maar dat ze hun dan door stuurt naar een medisch centrum. Wel (probeert) ze de pijn te verlichten en problemen zoals ruzies enz te verhelpen.
Om 16:00 zijn we met Thijs naar het weeshuis in Rammulotsi geweest om onze cadeaus te gaan geven. Daar aangekomen werden we al vol verwachting aangekeken want ja we komen daar toch opeens met drie grote tassen vol met cadeaus aanlopen. Dit is iets wat de kinderen totaal niet gewend zijn! De kinderen werden zoveel mogelijk bij elkaar geroepen want sommige waren nog ergens buiten. Helaas waren niet alle kinderen er, maar wel bijna allemaal.
Eerst de cadeautjes uitgedeeld, even op de foto en dan uitpakken maar. Dit moest heel voorzichtig gebeuren want ja dat cadeaupapier kun je toch weer gebruiken om de schoolboeken te kaften zodat deze netjes blijven. De kinderen waren erg verbaasd om te zien wat ze kregen, je kon aan de gezichten zien dat ze blij waren maar ze uiten dit niet. We kregen weinig reactie van ze. De oma heeft ons wel een aantal keer bedankt.
’s Avonds met mijn ontzettend lieve familie zitten Skypen, nou hier kwam alleen maar kletspraat uit.. dit mis ik dus echt niet hé lieve zussen!! En ja speciaal voor jullie zet ik dit er nu in omdat jullie dat zo graag willen J
Dinsdag: Vandaag hadden we om 08:00 met Chris afgesproken, hij zou ons bij Lynette thuis ophalen en dan naar Rammulotsi brengen bij een taxi plaats voor de kinderen zodat we de kinderen mee konden ophalen met de taxi. Nou wij wachten en wachten.. we zijn ondertussen wel gewend dat Afrikanen geen haast hebben.. 25 minuten te laat kwam Chris dan eindelijk aan.. Nog door Rammulotsi gecrost maar natuurlijk waren we al te laat.. de kinderen waren al op de hospice. Morgen dan maar poging 2.
Vanmorgen hebben we ons dagje doorgebracht op de hospice. We hebben vandaag de baby’s in bad gedaan. Dit hebben lekker op ons gemakje gedaan, want we hebben toch tijd genoeg ;) De ochtend kan soms anders erg lang duren als je niets te doen hebt. We zijn graag bezig, want alleen maar dat zitten met de kinderen is niets voor ons.
’s Middags zijn we weer naar de kliniek in Rammulotsi geweest, hier was deze middag helaas niet zoveel te doen maar we werden wel aan het werk gezet om alvast was spuiten klaar te maken. Ondertussen gezellig met zuster Elize zitten kletsen, we vertelde haar over onze dag die we donderdag gaan organiseren en dat we het idee hadden voor clowns maar dat dit niet gelukt was. Zij bracht ons op het idee om dan zelf clown te gaan spelen, wat slim.. hier hadden we zelf niet aangedacht.
Zo gezegd zo gedaan, de zuster heeft ons na het werk bij de feestwinkel afgezet en wij gaan clowns spullen shoppen!
Woensdag: Vandaag dan onze poging 2 om met de taxi mee te gaan. staan we weer netjes om 08:00 en wat denk je Chris komt weer 20 minuten te laat. Helaas weer niet gelukt! Vandaag hadden we afgesproken om met de kinderen cupcakes te gaan bakken voor onze dag morgen.
Er zijn vandaag 33 kinderen en we hebben 3 pakken dus dat gaan we in groepjes van 11 kinderen doen. We zoeken vast 11 kinderen uit en laten die hun handen wassen. Daarna zetten we tafeltje in het midden met stoeltjes er omheen. We proberen elk kind iets te laten doen, het ene kind klotst het ei en het andere kind gooit het in de bak. Tot nu toe gaat het allemaal nog goed.
Dan moet er de muffinmix bij en gemixt worden.. de kinderen komen om de bak heen staan en Ankie begint met mixen, met een elektrische mixer.. de helft spat er over heen. Daarom denk ik dat ik met de geniale oplossing kom om dit met onze handen te doen.. Nou had ik dit maar niet gezegd.. alle kinderen gingen met hun handen in de bak en het werd een grote smeerboel.. De kinderen zaten er van top tot teen onder, het zat op de muur, de grond.. Wat een drama!
Nou hup die handen gaan schoonmaken en verder gaan ze maar toekijken want dit gaat zo niet werken, ik was er al weer helemaal klaar mee!! Maar gelukkig heb ik Ankie nog en die probeert en dan toch nog het beste van te maken.
Het beslag werd in de cakevormpjes gedaan en wij dachten nou hup die oven in.. Nou aan die cakevormpjes heb je hier dus ook niks want die zakken gelijk naar beneden. Daarom hebben we al het beslag maar in een grote cakevorm gedaan en dan maken we er maar een cake van! Hopen dat dit wel goed gaat!
De eerste cake zit in de oven en dit duurt toch wel erg lang, de kok denkt ons helpen maar helaas een paar minuten laten ziet onze cake zwart! De andere cake in de oven en de kok probeert een andere stand van de oven uit, nou dit was helemaal geen goed idee, de keuken vol met rook en weer een zwarte cake.
Daarom zijn we ’s middags maar langs de bakker gegaan en hebben daar twee heerlijke grote taarten gekocht. We hebben hier nog met chocolade opgeschreven ; Hoera hospice 10 jaar! Nu lijkt het toch net of we deze taarten zelf hebben gemaakt!
’s Middags hebben we de hospice alvast versierd want dat scheelt morgen weer een hoop werk. Ankie heeft 100 ballonnen opgeblazen en ik knoopte ze bij elkaar en heb ze opgehangen.
’s Avonds alle spullen klaar gezet zodat we hopelijk morgen niets vergeten.
Donderdag: Vandaag dan eindelijk de dag waar we zolang naar uitgekeken hebben. Helaas waren lang niet alle kinderen er maar dit kwam omdat het slecht weer was en dan hebben de ouders geen zin om ze naar de taxi plaats te brengen. Maar dat mag onze pret niet drukken.
Nog even snel buiten alles versierd en dan hop naar binnen om ons klaar te maken. Terwijl de kinderen zaten te eten hebben wij ons verkleed en geschminkt. Nog even wachten op Hilda ( zij zit op kantoor) want die wilde hier graag bij zijn om foto’s te kunnen maken. Alle kinderen werden naar buiten geroepen en daar kwamen wij dan aan lopen, eerst wat verbaasde gezichten maar al snel begonnen ze te zwaaien en te roepen. Na heel wat high five’s uit te delen, geknuffeld en gerend te hebben met de kinderen zijn we onze schmink spullen gaan pakken. Het is tijd om de kinderen te schminken. Terwijl de rest aan het spelen is buiten, kunnen ze bij ons om de beurt geschminkt worden, dit vinden ze allemaal erg leuk!
Om half 11 naar binnen gegaan om de taart uit te delen aan de kinderen, care mothers en het andere personeel. Wat zaten ze hier van te genieten! Daarna binnen nog maar even verder gaan schminken want het is buiten behoorlijk koud vandaag! Het is vandaag maar 13 graden! Tegen etenstijd zijn we ons weer gaan omkleden, het was wel weer genoeg geweest voor deze clowns! Wat was het leuk om de kinderen daar zo van te zien genieten, blij dat we dit gedaan hebben!
Als middageten hebben we voor de kinderen een keer wat anders geregeld dat wat ze normaal krijgen. Lekker friet met een broodje hotdog! Nou dit ging er wel in bij de meeste kinderen! Na het eten is het bedtijd voor de kinderen en gaan wij naar huis om lekker even te gaan lunchen. Afgesproken met Hilda dat zij ons om 13:45 weer ophaalt want met al die cadeaus naar de hospice lopen gaat hem niet worden!
Zoals afgesproken staan wij netjes op tijd klaar, maar voor de verandering staan we weer 10 minuten te wachten! Hup alle tassen in de auto en op naar de hospice! Daar worden de kindjes net wakker, dus snel de schoenen aan en luiers verschonen.
Alle kinderen mochten bij elkaar komen zitten en zaten vol verbazing te kijken naar wat er toch allemaal in die grote tassen zat. Met behulp van de care mothers alle kinderen hun cadeautje gegeven. Ja veel namen kennen we nu al maar de meeste kinderen hebben 3 namen en dan wordt het toch nog welles lastig als er een stuk of 5 kinderen Palesa heten. Maar gelukkig kennen de care mothers de kinderen goed en weten ze allemaal wie wie is.
Bij het geven van de cadeaus verschillende keren op de foto en dan wachten de kinderen in de andere ruimte tot iedereen zijn cadeautje heeft. Daarna nog met zijn alle op de foto en toen kwam de taxi al dus moesten de kinderen helaas snel hun cadeautjes uitpakken.
Gelukkig hebben wij een geslaagde dag gehad!
’s Avonds lekker 2 film gekeken en geluierd na z’n drukke dag!
Vrijdag: Vandaag maar een kort dagje op de hospice want om half 12 worden we verwacht bij Gladys . Als we op de hospice aankomen, komen de kinderen gelijk vol trots naar ons toe! Bijna alle kinderen hebben hun nieuwe kleren en schoenen aan! Wat is dit leuk om te zien en wat geeft ons dit een geweldig gevoel!!
Lekker heel de morgen geknuffeld en gespeeld met de kinderen. Ook geleerd van de care mother hoe ze hier hun kinderen dragen. Dit kun je zien op de foto in mijn fotoalbum van deze week.
Half 12 waren we dan bij Gladys, zij heeft een beautysalon aan huis. Nou wij gaan ons is even lekker laten opknappen voordat we weer naar huis gaan! Lekker mijn nagels laten doen, hier heb ik toch zeker wel 1.5 uur voor gezeten,maar het was zeker de moeite waard! Ik ben ontzettend blij met het resultaat! Daarna kozen we ervoor om een voetverzorging te doen. Eerst was Ankie aan de beurt, lekker met beenmassage en nagelverzorging en al erbij.
Nadat ik ook mijn voetverzorging gehad had, was het tijd om onze wenkbrauwen te laten doen. Ankie ging als eerste liggen en dit was vol met spanning want eindelijk ging ze deze confrontatie aan. Ze vond het dus 10x niks! Alle spullen werden klaar gezet en dan gaat het toch beginnen. Wax er op en harsen maar.. AAAH ze gilde het uit want dit deed pijn! Nou lekker zeg ik moet hierna ook nog.. Gelukkig was het het resultaat waard!
Nu ben ik aan de beurt, zo relaxt mogelijk ging in liggen en eigenlijk viel het mij allemaal best wel mee. Ja als ze de strip er af trekt doet het wel even zeer maar ik had daarna nergens meer last van! En ook bij mij was het resultaat goed!
Vrijdagavond weer diep onder de dekens film zitten kijken want ja het is hier erg koud! Ze kennen hier geen verwarming dus binnen is het net zo koud als buiten.. Overdag is het nu rond de 14 graden en ’s nachts rond het vriespunt.. wat mis ik mijn elektrische deken zeg!!
Zaterdag: Vandaag niet zoveel op de planning staan. Eerst een poging gedaan tot uitslapen, maar ik was weer om 7 uur wakker! Nog lekker lang blijven liggen en rond half 10 lekker gaan ontbijten. Daarna hebben we de ochtend gevuld met een rondje door Viljoenskroon, wat boodschapjes gedaan, winkeltjes bekeken en naar de markt van een kerk geweest.
Aan het eind van de middag werden we verwacht op het feest van Etienne want hij was afgelopen week jarig. Flink wat kou zitten lijden en daarom maar dicht tegen de bbq aangekropen. Niet normaal hoeveel vlees ze hier bakken.. eerst wordt al het vlees gebakken en dan rond 22:30 gaan ze is een keertje eten. Nou dit is niet onze manier van bbq’en en ik blijf toch onze Nederlandse bbq stukken beter vinden!
Zondag: Om 09:00 weer met Etienne afgesproken want we gaan vandaag naar de kerk in Viljoenskroon. Deze kerk was een stuk minder leuk dan in Rammulotsi maarja hebben we dat ook weer gezien hé. We kwamen al te laat binnen want Etienne dacht dat de dienst om half 10 begon maar hij was dus al om 9 uur begonnen. Ach dat geeft hier allemaal niet, je kan hier gewoon in en uit lopen.
Daarna lekker in de zon gezeten want het was vandaag gelukkig weer lekker weer, dus nog even een poging doen tot bruin worden! En nu vanavond zitten we dan lekker onder de gaskachel in de Laba onze blog te schrijven. En wat denk je, ja het zal is niet er moet toch iets spannend gebeuren. Stipt 20:00 uur valt de stroom uit en we zijn maar met z’n tweeën thuis. En het duurt deze keer een aantal minuten voordat de aggregaat aan gaat. Daar zitten we dan in het donker, met elkaars handen vast! Helden dat we zijn!! Gelukkig ging het licht weer aan en kunnen we rustig onze blog afschrijven.
Dit was mijn lange verhaal van deze week weer. Onze laatste week gaat nu weer beginnen en die zal vooral in het teken staan van nog veel knuffel met alle lieve kinderen van het hospice en het inpakken van onze koffers. Ja hier maken wij ons al ongeveer 6 weken druk over. Gaat het allemaal wel passen, wat moeten we nog snel opmaken en wat laten we hier..
Vrijdagavond vliegen we weer terug naar het hopelijk zonnige Nederland.
Daarom zal mijn volgende blog op maandag verschijnen want nu zijn Ankie en ik de zondag helaas niet meer samen en gaan we dit maandag op school samen afsluiten. Wat zal ik mijn lieve vriendinnetje gaan missen!
Veel liefs vanuit Viljoenskroon! Xxxx
hospice, leeuwenfarm, kuier, moord.
Hoi Allemaal,
Een van de laatste verhalen is alweer in aantocht want de laatste 2 weken breken helaas al aan. We hebben weer een ontzettend drukke week gehad. Iedereen die denkt dat we vakantie vieren hier, vergeet het maar!!Het is flink aanpoten hier!
Maandag: Vandaag zijn we bij de hospice geweest. We hebben de meisjes in bad gedaan, lekker op het gemak met wat speelgoedjes in het water en iedere keer maar drie meisjes te gelijk. Zo is het geen lopende band werk, want als de care mothers het doen lijkt het daar wel op.
In de middag zijn we terug naar de Pep geweest, met de hoop of onze mandjes van afgelopen zaterdag er nog zouden staan. En ja hoor, we hadden geluk! Ze stonden nog mooi klaar voor ons, dat scheelde weer een hoop werk! Nog even de laatste spullen gekocht en op naar huis! Samen de tas dragen want hij was toch wel ontzettend zwaar haha!
Thuis hebben we een begin gemaakt om alles bij elkaar te zoeken, dit is ook nog een hele klus!
Dinsdag: Vandaag zijn we een dagje op de hospice gebleven omdat de zuster ziek, daarom kunnen we nu ook nergens heen. Op de hospice hebben we foto’s gemaakt met alle drie de groepen kinderen omdat, we hier kaartjes van willen maken voor onze dag op 4 juni.
Na het werk op de hospice zijn we met Chris bij een aantal kinderen op huisbezoek geweest in Rammulotsi. Erg indrukwekkend om te zien hoe deze kinderen leven. Bij de kinderen binnen gekeken, en ja dan sta je toch wel even met een mond vol tanden! Onze badkamer is nog groter.
Eerst zijn we bij Kanenelo geweest, bij haar merkte we gelijk het verschil met van hoe zij is als ze op de hospice is en hoe ze thuis is. Op de hospice is ze heel speels, knuffelig en druk, zodra we in Rammulotsi aankwamen was ze heel gesloten en stil, ze durfde je bijna niet aan te kijken. Wat jammer dat ze thuis geen kind kan zijn. Aangekomen bij haar huisje kwam haar grote zus aangelopen, we hebben hier even binnen mogen kijken. Een huisje kan je het eigenlijk niet noemen, het is meer een hutje van golf platen. Er staan binnen twee bedden en een mini aanrechtje.We hadden voor haar een cadeautje meegenomen, een setje kleren. We hopen dat ze hier blij mee zal zijn.
Hierna zijn we op bezoek geweest bij Masabata, op de hospice een heel stil en verlegen meisje. Wij vragen ons vaak af wat er in haar hoofdje allemaal om zal gaan. Bij haar huis aangekomen zagen we al verschil met het vorige. Dit was een normaal huisje met keukentje, woonkamer en slaapkamers. Ze woont hier met haar oma, zus en broer. Haar vader en moeder zijn overleden aan Aids. Ook heeft haar grote zus hiv/aids. Oma liet zien hoeveel medicijnen zij hiervoor moet slikken, niet normaal voor z’n klein meisje. Oma vind het moeilijk om hierover te praten. Ook zie je dat oma erg ongerust is over haar kleinkinderen en haar uiterste best doet om goed voor ze te zorgen! Ook voor Masabata hebben we een cadeautje meegenomen, van haar zelf kwam weinig reactie. Maar wat was oma hier blij mee, ze was erg ontroerd. Ze heeft ons geknuffeld en heel vaak bedankt. Dit zijn dan toch de momenten waar je het voor doet, om iemand met zoiets kleins, zo blij te maken!
Ook zijn we op bezoek geweest bij Kethiwe, dit meisje kenden we niet omdat ze nooit op de hospice is. Toch wilde we haar opzoeken omdat we hadden gehoord dat ze erg ziek is. Hier aangekomen konden wij onze ogen gewoon niet geloven! Zo klein, dit is voor ons echt ondenkbaar! Wij konden aan Kethiwe niet zien, of ze echt ziek was ja of nee. Het kan ook zomaar zijn dat de moeder niet de moeite neemt om haar naar de taxi te brengen. Hier heeft Chris ook met haar over gesproken dus we hopen dat dit een positief effect heeft. Hier hebben we ook een cadeautje afgegeven, maar kregen we weinig reactie. Helaas zagen we geen enkele emotie.
’s Avonds hebben we gezellig samen gekookt voor Lynette en Gerald. Twee grote schalen vol met lasagne. En wat hebben we heerlijk zitten eten! Onze kookkunsten werden zeer gewaardeerd! Hierna nog lang aan tafel zitten kletsen met Lynette, over de cultuurverschillen en Rammulotsi. Het verschil tussen de zwarte en blanken.
Woensdag: Vandaag zijn we een dagje vrij geweest en dit hebben we goed benut want we zijn naar de leeuwenfarm geweest. Dit is hier 20 minuutjes vandaan. Hier leven z’n 80 leeuwen, dit is om te zorgen dat de leeuwen niet uitsterven. Soms worden ook leeuwen terug geplaatst weer in het wild. Daarom wordt er ook gezorgd dat ze wild blijven en niet te mak worden.In een auto kwamen we lang verschillend leeuwen, soms kwamen ze erg dichtbij! We hebben zelfs een cheeta kunnen aaien, omdat zij aan een halsband zat en dan is ze erg tam!Aan het eind kwamen we bij de welpjes, deze waren ongeveer 5 oud. Hier hebben we even mee zitten spelen, en natuurlijk verschillende foto’s meegemaakt.
’ s Middags zijn we naar een weeshuis in Rammulotsi geweest. Hier had Lynette ons over verteld. Hier woont een oude oma die voor 12 kinderen zorg. Zij betaald dit allemaal van haar eigen pensioentje want ze krijgt geen geld van de staat. Erg arm dus! De kinderen slapen met 8 kinderen op 1 kamer en dan met 2 op een matrasje. Dit kun je geen eigenlijk geen matrasje noemen want een deken is zowat nog dikker. Wij hebben besloten om met ons overgebleven geld hun te gaan helpen, ze hebben dit erg hard nodig en wij zijn blij dat we dit kunnen doen.
Donderdag: Vandaag moeten we afscheid nemen van onze lieve lieve Afrikaanse mama want zij en Gerald gaan vandaag voor vijf weken op vakantie naar de UK. Hier komt Gerald vandaan en hier wonen zijn kinderen nog. Wat zullen we ze gaan missen want het zijn echt geweldige mensen! De laatste twee weken zal Anna (de huishoudster) voor ons zorgen, zij blijft hier ook slapen zodat wij niet alleen zijn. Ook kunnen we altijd terecht bij de zoon van Lynette. Dus geen zorgen hoor lieve mensen!
Hierna zijn we naar de hospice geweest, de zuster was weer beter dus we konden weer op pad! Vandaag gaan we de thuiszorg in Afrika is bekijken. Als eerste zijn we bij een man geweest die hiv/aids heeft. Die man verwaarloosde zichzelf erg, hij wil geen hulp. De zuster vroeg of wij hem konden helpen met wassen, maar dit wilde hij niet. Dit was ook duidelijk aan zijn huid te zien, die was helemaal wit uitgeslagen, nog nooit gewassen volgens mij!!
De pedicure was bezig om zijn nagels te knippen.. gadverdamme dit was echt verschrikkelijk vies om te zien. We zijn wel wat gewend ondertussen maar dit was toch echt een toppunt.. bahbah!!
Ook hebben we even rondgekeken in het huis van de man, hij woont hier met 2 zoontjes. De moeder is ook al overleden aan hiv/aids. Maar wat was het hier binnen een bende! De zuster vertelde dat ze weleens zijn huis opruimen en schoonmaken maar dat hij dit niet waardeert en dat het 2 dagen later weer een zwijnenstal is.
Hierna zijn we naar een vrouw geweest waar we vorige week ook geweest waren. Maar nu moesten we haar helpen verzorgen. Pfoeh wat stonk het hier vreselijk binnen! De lucht van de urine en ontlasting ontging je hier niet.. Deze mevrouw moest gewassen worden, we kregen gelukkig wel handschoenen aan, 2 over elkaar en dicht geknoopt. En Ankie en ik mochten haar wassen terwijl 6 andere vrouwen toekeken. De vrouw deed alsof ze niet veel kon, daar werd ze dan ook flink op aangesproken door de zuster. Later vertelde de zuster dat de vrouw niet zo ernstig ziek is en het wel makkelijk vind al die hulp, maar ze moet zoveel mogelijk zelf gaan doen. Bij het draaien kregen we gelukkig wat hulp, ze trekken en duwen hier maar een beetje. We hebben hier onze tips voor gegeven maar hier werd helaas niets meegedaan.
Dit gaat echt zo anders als in Nederland, gewoon niet te vergelijken.. Ze ligt op een matrasje op de grond dus ergonomisch werken was het zeker niet! Dit voelde wij ook goed aan onze rug. Zo wassen en verzorgen gaat dus echt niet!! Want ben ik blij dat dit in Nederland allemaal een stuk beter is geregeld.
Vrijdag: Vandaag op de hospice een fotoshoot gehouden met de care mothers. We wilde graag een foto met alle vier de care mothers maar daarna wilde ze nog een foto met ons apart, met ons samen en ga zo maar door. Wat hebben we gelachen!
In de middag zijn we weer naar de Pep geweest, ja ze zagen ons alweer aankomen en begonnen alweer te zuchten haha. Vandaag gaan we kleren kopen voor de kinderen in het weeshuis in Rammulotsi. Een setje kleren en een warme jas. Want ja het kan hier ook koud worden.
Dit was nog een heel gepuzzel omdat we de kinderen niet kennen en niet gezien hadden. We hadden alleen de namen en leeftijd. We hopen daarom maar dat we het allemaal zo goed mogelijk gegokt hebben en dat we een goed resultaat hebben. Thijs opgebeld of we zaterdag naar het weeshuis konden om dit af te gaan geven.
’s Avonds weer gezellig een avondje naar de bar geweest, en het was deze keer ook best wel druk dus erg gezellig. De shotjes en drankjes gingen er daarom goed in!!
Zaterdag: Vandaag bestaat onze dag uit inpakken voor het weeshuis. Eerst nog maar naar de winkel want we hadden niet genoeg inpakpapier. We zijn eerst samen met Anna naar de supermarkt geweest, het is het einde van de maand dus weer erg druk op straat met zwarte mensen. Bij een straat was het wel heel erg druk. Eens kijken wat daar aan de hand is, toch zijn we wel een beetje ramptoeristen..
We zagen politie en ambulance staan en er was een lintje getrokken tussen twee bomen. Daar lag een wit laken..
Ankie en ik wilde liever een andere route nemen want we vertrouwde dit niet. Anna zei dat het veilig was omdat we met haar waren (Anna is een zwarte vrouw). Anna vroeg aan de kijkende mensen wat er aan de hand was. Er was net een zwarte man vermoord!!
We liepen verder en zagen zelfs zijn voeten nog onder het laken uit komen. Aan Anna wat vragen gesteld, hoezo gebeurt dit op klaar lichte dag, is dit normaal, hoe wordt dit gedaan en waarom gebeurt dit??!!
Ze vertelde dat dit vaker voor komt, en ook welleen zonder rede. Mensen zien het gebeuren maar doen niks. De politie wordt gebeld maar die komt altijd te laat.
Het is bizar dat dit zomaar kan!
De terugweg van de supermarkt even een andere terugweg genomen want het was toch wel erg spannend. Ik was hier erg van onder de indruk, waarom en hoe kan dit!?
Door naar de Pep, het was hier heel erg druk en dit keer hoefde we maar weinig te hebben. Wel heel veel inpakpapier dus daar staan we dan met onze handen vol in de rij. Gelukkig viel deze keer de stroom niet uit en konden we eindelijk na een half uur afrekenen.
Na huis en snel de laatste dingen inpakken voor het weeshuis. Later zitten wachten op Thijs maar hij was wat laat dus we beginnen maar vast met de cadeautjes inpakken voor de hospice. Uiteindelijk komt Thijs niet meer een hebben we van 14:00 uur tot 19:00 constant inzitten pakken. Maar hierna waren we gelukkig zo goed als klaar en hebben we alle 60 setjes met kleren al ingepakt.
’s Avonds lekker kunnen ontspannen met een filmpje die we gezellig hebben gekeken met Hennie en Etienne. Ook hebben we eindelijk biltong geproefd. Dit is gedroogd rauw vlees, en is een lekkernij voor ’ s avonds.
Op zich was het best lekker maar het was erg hard en dit moet je volgens mij leren eten want ik had na één stukje al wel genoeg op. Hier zijn ze er allemaal gek op!
Zondag: Vandaag zouden we met Etienne naar de kerk in Viljoenskroon gaan, maar toen we net goed wakker waren kregen we een berichtje dat dit niet doorging.. voor niks dus zo vroeg die wekker!!Nog lekker even kunnen blijven liggen, maar niet meer kunnen slapen helaas.Afgesproken om vanmiddag naar het weeshuis te gaan met Thijs. ’s middags eerst heerlijk in de zon gelegen. En wachten op bericht van Thijs om te gaan. Helaas vandaag mislukt het weer en kunnen we weer niet gaan. Verder heel de dag niks gedaan en lekker geluierd.
Deze week hebben we dan eindelijk onze dag waar we zoveel voor hebben geregeld, we hopen dat het donderdag een mooie en leuke dag gaat worden. We gaan vieren dat het hospice 10 jaar bestaat en hopen dat er nog vele jaren bij zullen komen!
Dit was mijn verhaaltje van deze week weer!
Tot volgende week xxxx heeel veel liefs vanuit Viljoenskroon
Een drukke week
Hoi allemaal, het is weer zondag dus weer tijd voor een verhaaltje vanuit het (nog steeds) zonnige Viljoenskroon! Deze week een wat drukkere week gehad (gelukkig), als de vorige weken. Eindelijk wat meer gezien wat bij onze opleiding past.
Maandag: Vandaag zijn we bij het Dialyse Centrum hier in het dorp geweest. Dit centrum is er nu sinds 3 jaar, eerst moesten deze mensen drie keer per week naar Klerksdorp toe, dat is ongeveer een uur rijden hier vandaan. Het scheelt dus een hoop tijd voor de mensen.
Er komen hier drie mensen dialyseren. Het dialyseren duurt 4 uur. Ze starten s’morgens om 06:15 uur en zijn rond 11:00 klaar, met aansluiten en afkoppelen erbij.De mensen komen hier drie keer per week, op maandag, woensdag en vrijdag.
De zuster die daar werkt heeft ons heel veel uitgelegd hoe alles werkt en wat dit met het lichaam van de patiënten doet.Hier hebben we naderhand thuis een verslag van geschreven.
Dinsdag: Vandaag zijn we naar de hospice geweest, toen we daar aankomen werden we meegenomen door de zuster van de hospice. Vandaag gaat ze ons een hoop laten zien. Nou daar gaan we dan, opgepropt in de auto en op naar Rammulotsi. Eerst zijn we naar het hospital in Rammulotsi geweest. Hier zitten meer als honderd mensen te wachten tot ze eindelijk eens een keer aan de beurt zijn. Er werken hier maar een paar verpleegkundige, het kan daarom weleens uren duren voordat je aan de beurt bent.
Hier zagen wij al de grote verschillen met Nederland, niet alle luxe benodigdheden die ze nodig hebben. Daarom worden de mensen vaak ook nog doorgestuurd naar een ander ziekenhuis.
Hierna zijn we naar de kliniek gegaan. Dit is een klein gebouw waar allerlei mensen komen met hun problemen. De ene dag is het voor de kinderen en is het een soort consultatie bureau. Maar de andere dag is het voor de mensen met AIDS/HIV, dit kunnen ze hier bijvoorbeeld laten testen, onderzoeken naar doen en de benodigde medicijnen hiervoor krijgen.We hebben afgesproken met de zuster dat wij hier donderdag een ochtend mogen meelopen.
Hierna zijn we even terug gegaan naar het hospice om de kinderen hun medicijnen te geven, want dit moeten we natuurlijk niet vergeten.
We zijn toen weer terug gegaan naar Rammulotsi, de zoon van de zuster werkt hier op een school. Dit wilde hij graag aan ons laten zien.Het is een soort middelbare school, maar toch ook allemaal weer heel anders als bij ons.
We werden meegenomen in een klas, daar voelden wij ons totaal niet op ons gemak want iedereen zat ons aan te kijken. We kregen op de school een rondleiding en gingen met een groep jongeren op de foto, dit vonden ze helemaal geweldig! Ook hebben we een jongen gesproken die daar op school zat, hij was volgens de directeur de slimste jongen van heel de school.
We zijn met de zuster naar een vrouw thuis geweest die erg ziek was. Hier gingen we wat verzorgingsspulletjes brengen zoals incontinentiemateriaal en wondverzorgingsproducten. Het was een erg klein huisje en de vrouw lag op een matje op de grond. Ze had HIV/AIDS, we zagen nu wel hoe ziek mensen daarvan kunnen zijn.
Woensdag: Vandaag vroeg uit de veren!! Om 05:00 uur de wekker want om 06:15 worden we weer verwacht in het dialyse centrum. Het is erg interessant om te zien hoe dit allemaal in zijn werk gaat. Het aansluiten, het instellen, de controles doen. Je ziet dat het echt belangrijk is om de patiënten constant in de gaten te houden als ze hier mee bezig zijn. De patiënten kennen hun eigen lichaam goed, en geven het aan als het niet gaat of als ze iets voelen/ merken wat niet hoort. Je moet regelmatig de bloeddruk en de saturatie meten want het kan zo zijn dat de bloeddruk opeens snel daalt en dan moet daar naar gehandeld worden.
’s Middags hebben we nog even aan ons verslag zitten werken, jaja lieve mensen wij zijn hier toch stiekem nog best wel druk met school bezig.
’s Avonds nog even zitten Skype met mn oom, tante, nicht en ook mijn lieve opa en oma. Altijd fijn om jullie weer eventjes te zien en te horen hoe het allemaal gaat!
Donderdag: Zoals afgesproken gaan we vandaag naar de kliniek in Rammulotsi. We gaan mee een spreekkamertje in en laten een beetje op ons afkomen wat we allemaal gaan zien. De zusters leggen veel uit over wat ze doen en hoe de mensen hier leven. Je kunt hier voor heel veel problemen komen. Vandaag kwamen er een hoop vrouwen voor een injectie, dit is om te voorkomen dat als zij zwanger raken dat zij de kinderen zullen besmetten met iets. Ook kwamen er moeders/ oma’s met kleine kinderen, die een injectie kregen. De kinderen worden hier voor heel veel dingen ingeënt. We hebben van de zuster ook een boekje mee gehad, waar dit allemaal instaat. Erg leuk!
Later ook de zuster geholpen om de kinderen hun vitamines te geven. Je kon merken dat deze kinderen niet gewend zijn aan blanke, ze zijn erg verlegen en verschuilen zich bij hun moeder.
Het is wel echt van belang dat de kinderen hun vitamines en injecties krijgen, want ja er zijn hier een hoop problemen onder de mensen, veel mensen hebben wel iets van een ziekte. Vooral AIDS/HIV komt hier erg veel voor. Dit komt doordat de mensen niet goed ingelicht zijn over de voorbehoedsmiddelen enzovoorts. De meeste mannen/ jongens hebben hier een stuk of 4 vriendinnen en dan gaat het verspreiden van een ziekte natuurlijk erg snel. Ook zijn de meiden hier vaak al jong moeder, 17 jaar begint het ongeveer al.
’s Middags zijn we maar weer eventjes naar de hospice geweest, want daar zijn we nog maar zo weinig geweest deze week. Lekker weer even geknuffeld met de kinderen, en vooral met m’n vriendje Mc Donald.
Vrijdag: Vandaag daarom ook maar weer een ochtendje doorgebracht met de kinderen. Weer gebruik gemaakt van de tandenborstels die we hebben meegenomen en de kinderen weer een lesje tandenpoetsen gegeven. Wij vinden het erg belangrijk dat de kinderen dit leren.
’s Middags waren we lekker vrij en hebben we maar weer genoten van het zonnetje. Het moet hier winter worden maar nog steeds is het heerlijk weer en toch elke dag nog zeker wel boven de 25 graden.
’s Avonds gezellig zitten kuier met Etienne en Hennie.
Zaterdag: Vandaag hebben we eerst lekker uitgeslapen en op ons gemak zitten ontbijten, want ja dat kunnen we hier heerlijk. Elke morgen zit er wel wat lekkers bij het ontbijt, een gebakken ei, tosti of iets anders.
Hierna zijn we naar de Pep gegaan, dat is een grote winkel met kleding en van alles en nog wat. We zijn druk bezig met alle inkopen voor onze dag die we gaan organiseren op 4 juli. Alle setjes met kleding voor de kinderen hebben we al, dit hebben we uitgebreid met onderbroek, sokken en schoenen. Want dankzij onze sponsoren hebben we z’n groot bedrag dat we dit voor alle 60 kinderen kunnen kopen.
Toen we eindelijk bij de Pep in de rij voor de kassa stonden, met twee grote manden helemaal vol geladen, valt de stroom weer is een keer uit. Daar staan we dan met al onze spullen. We worden vriendelijk verzocht of we maandag terug willen komen want de winkel ging sluiten.
Gelukkig hebben ze onze mandjes wel achter weggezet zodat we (hopelijk) niet alles weer opnieuw hoeven te gaan zoeken. Dus we hopen maar dat dit er maandag nog staat, want dat weet je maar nooit hier!
’s Avonds lekker film gekeken met Ankie en meegezongen met Mamma Mia!
Zondag: Vandaag worden we om 09:00 uur opgehaald door Glennis, want we gaan mee naar de kerk in Rammulotsi. Ze vertelde ons dat de kerk ongeveer 3 uur duurde maar dat je ook naar huis kan gaan wanneer je wil.Nou ik kan je zeggen, dit was een hele belevenis. In het gaat iedereen elkaar begroeten en ook wij werden daarin meegenomen, de mensen vinden het erg leuk dat wij vanuit Nederland hier zijn.
Als iedereen zit is er een soort welkoms woord en worden er ook allemaal plaats namen opgenoemd van waar de mensen vandaan komen. Als de mensen hier vandaan komen moet je gaan staan en gaat de rest klappen enzo.
Hier werden ook wij niet bij vergeten, de twee dames uit het verre Holland worden opgenoemd en er word volop geklapt. Nou dat voelt ook wel een beetje raar hoor. Daarna werd volop gedanst en gezongen, want ja dit kunnen alle zwarte afrikanen goed volgens mij!
Een polonaise door de kerk en gaan maar! Het was net een groot feest.Na een uur gezongen te hebben komt er daarna toch nog een soort preek. Dit was in het Engels en in de taal van de mensen uit Rammulotsi.
Nou vanmiddag onze blog aan het schrijven en straks lekker bbq’en met Hennie en Etienne. Op naar weer een gezellig middag/ avond dus!
Dit was mijn verhaal van de afgelopen week weer. Hopelijk vonden jullie het weer interessant om te lezen.
Ik vind het ook steeds weer leuk om te zien hoe vaak dat het wel niet gelezen wordt en de reacties die ik er op krijg!
Heel veel liefs vanuit Viljoenskroon!
stage, nampo, dronken mannen en kuier
Hallo jullie,
Het is weer zondag dus weer tijd voor de spannende verhalen van uit het mooie, zonnige Zuid-Afrika.
Maandag: Vandaag zijn we weer een dagje naar stage geweest. Het begint nu al aardig te wennen, al die lastige namen, soms een heel mysterie hoe je ze uitspreekt en wie nu ook al weer wie was. Een aantal voorbeelden daarvan zijn: Boitumelo Kearabetswa, Relebohile, Kananelo.
Vandaag hebben we de naamstickertjes voor de tandenborstels meegenomen, zodat elk kind zijn eigen tandenborstel heeft. Hierna zijn we met de kinderen de tanden gaan poetsen, elke een groepje van vijf mee in de badkamer zodat we ze konden helpen als dat nodig was. Sommige kinderen hebben nog een hele mooie rij met tanden en andere hebben er nog maar een paar in staan. Ze laten vol trots zien hoe ze hun tanden aan het poetsen zijn.
Dinsdag:Vandaag moeten we wel erg vroeg ons bed uit voor hier want we gaan een dag mee naar Nampo.
Nampo is een grote boerenmarkt waar alle grote bedrijven zoals John Deere, Claas, Case en nog véél meer aanwezig zijn. Nu denken jullie natuurlijk wat moeten jullie daar toch heel de dag gaan doen.
Nou om half 6 kwam Lynette ons roepen, dat we om half 7 bij het ontbijt werden verwacht. We eten deze week bij het weeshuis in Viljoenskroon. Bij Lynette en in het weeshuis slapen deze week ook een hoop mensen die bij de Nampo werken, daarom is het net zo makkelijk om (vooral ’s avonds samen te eten).
Na een rit van een half uurtje komen we aan bij Nampo, mega groot!! De mensen komen hier gewoon ff met een helikopter naar toe, nou daar willen wij ook wel een rondje mee vliegen. Er zijn hier miljoenen mensen aanwezig. Heel Afrika komt hier naar toe!
Vandaag helpen wij mee in een eettentje wat door verschillende mensen uit Viljoenskroon wordt gerund. Hier verkopen we dan hamburgers, broodjes worst, biltong, en verschillende soorten drinken. De opbrengt hiervan is voor het weeshuis in Viljoenskroon.
Nadat we geholpen hebben met alle voorbereidingen mochten we een rondje gaan lopen. Na een uur rond gelopen te hebben wilde we weer terug naar het eettentje om te gaan helpen, maarja waar moeten we nu ook alweer heen.Jullie raden het vast al, deze dames waren de weg kwijt. Na een half uur zoeken zien we dan toch een bekend plekje en komen we eindelijk weer aan waar we moeten zijn.
Voor de mensen hier was het erg hard werken, maar wij vonden eigenlijk dat het niet zo was. Zo zie je maar dat de mentaliteit toch anders is als bij ons in Nederland.
Als er een bestelling binnenkomt van 10 hamburgers, staan ze gelijk al in de stress maar ja wij hadden zo iets van nou doe maar rustig hoor, zo gebeurd.
’s Middags maar weer even een rondje gelopen om de tijd een beetje vol te maken. Lekker een ijsje zitten eten in het zonnetje want we hadden maar zere voeten gekregen van het stil staan en niks doen.
’s Avonds gezellig met de mensen in het weeshuis zitten eten. We kwamen er wel weer achter dat de woordbetekenissen niet altijd het zelfde zijn en dat zorgde weer voor heel wat hilariteit.
Woensdag: Vandaag zijn we met de kinderen van stage naar de speeltuin geweest. Het is leuk om te zien hoe de kinderen zich zo kunnen vermaken.Aan het eind van de middag zijn we weer fanatiek wezen sporten, want ja mensen we gaan nog steeds 3 x per week ons in het zweet werken.
Donderdag:Vandaag nemen Daniek en Veerle afscheid op stage, want zij gaan vanavond weer naar huis toe. Wij hebben vandaag de jongentjes van de middelste groep onder de douche gedaan. Dit vonden ze niet zo leuk, want in bad is natuurlijk veel leuker. Een leer voor ons voor de volgende keer. Ook kwam er vandaag een zuster vanuit het ziekenhuis, een aantal kinderen kregen hun vaccinaties. Dit wordt helemaal bijgehouden in een boekje. Wat een naald en dan die dunne kinderarmpjes.. ik zou er bang van worden!!
Ze vond het erg leuk om ons te leren kennen en vond het geweldig dat wij uit Nederland kwamen. Met haar op de foto geweest en toen werden we gesmeekt om deze af te laten drukken voor haar. Aan het eind van de middag weer naar de winkel geweest en weer een hoop kleren gekocht voor de kinderen op de hospice.
’s Avond weer gezellig in het weeshuis wezen eten en gezellig met de mannen zitten buurten.Lekker bij het kampvuur met een glaasje wijn, gitaartje erbij en zingen maar. Lekker genieten hier!
Vrijdag: In de ochtend zijn we weer naar stage geweest, deze dag niet zoveel kunnen doen omdat de kinderen gingen buiten spelen. Je voelt nu wel dat je echt een band gaat krijgen met de kinderen. De kinderen zijn aan je gewend en laten merken dat ze het erg leuk vinden dat we er zijn.
Ook heb ik mijn vriendje hier gevonden, met de mooie naam Mc Donald. Een lief jongetje die graag knuffelt en speelt.
’s Avonds weer gegeten bij het weeshuis en wat drinken meegenomen om daar een heerlijk avondje te gaan beleven. De planning is om lekker bij het kampvuur te zitten met een gitaartje erbij. Echter loopt dit toch iets anders. Rond 21:30 uur komen er nog een aantal mannen thuis en die vragen of we mee een dansje gaan doen in de bar. Zo gezegd zo gedaan, toestemming gehad van Gerald en wij gaan mee.
Hup de auto in en op naar de bar met Pieter, Johann, en papa want ja zo mochten wij hem noemen. Ja het is toch zeker wel 500 meter naar de bar toe, daar pakken ze hier dus altijd de auto voor. Daar aangekomen zien ze dat het rustig is en nemen ze een ander besluit.. op naar Potchefstroom. Dit is 40 minuten rijden.
Nou ik kan je zeggen dit waren 40 hele enge minuten, wat hebben wij zitten gillen in die auto!! Met dik 150 km/ u over de weg scheuren en niet eens even afremmen voor een hobbel met als resultaat dat wij met onze hoofden tegen het dak aanvlogen. Nou ons hart zat in onze keel!! Dit zijn wij dus echt niet gewend, maar hier is dat maar heel normaal maar naar ons idee was papa ook niet helemaal nuchter want ze werden met de minuut gekker. Heel wat schietgebedjes gedaan en toch nog veilig aangekomen bij Impala. Dit is de discotheek waar we naar toe zouden gaan.
Hier hebben we de dans geleerd waar we de vorige keer vol verbazing bij hebben staan kijken. Nee we zijn geen professionals maar toch is het erg leuk om een keer mee te doen. Lekker wat drankjes gedronken met de mannen en een hele gezellige avond gehad. Wat kunnen die mannen dansen toch, ze zeggen dat wij geen leven omdat wij niet zo dansen als hun.. Al met al een kei gezellige avond gehad!
Zaterdag :Vandaag lekker uitgeslapen en alle kleren uitgezocht die we tot nu toe gekocht hebben voor de kinderen. We hebben tot nu toe 37 setjes, dus nog een aantal te gaan want we moeten er ruim 60 hebben. ’s Middags nog even aan school zitten werken en verder lekker rustig aan gedaan. ’s Avonds gezellig zitten kuier met Etienne en Hennie, gezellig zitten bussen, dit is een leuk drankspelletje. En daar nog zitten flesje draaien met als gevolg heel wat hilarische vragen en opdrachten.
Zondag: Uitgeslapen en in de zon gelegen, tja verder hebben we eigenlijk niks gedaan vandaag! Lekker lui!!
Vanavond gaan we niet te laat slapen want morgen moeten we er weer op tijd uit want we gaan een dagje mee kijken bij het dialyse centrum hier in het dorp. Ik ben benieuwd wat we deze week allemaal te zien gaan krijgen want vanaf nu gaan we met de zuster mee naar het hospital en de Township in om daar de zorg te gaan geven die ze nodig hebben.
Dit was mijn verhaal voor deze week weer. Tot volgende weekend lieve mensen!
xxxx Liefs
Aap in de keuken
Hoi allemaal!
Weer even een verhaaltje vanuit Zuid-Afrika. Dit keer zal het (denk ik) niet z’n heel lang verhaal worden want we zijn een midweek op vakantie geweest naar Sun City. Dat is een luxe resort hier ongeveer 3 uur rijden vandaan.
Maandag morgen moesten we om 8 uur klaar staan want dan zou Roy ons komen ophalen. Hij heeft voor ons het verblijf in Sun City geregeld.
Na best wel een lang durende rit zijn we dan aangekomen bij ons appartement in Vacation Club. In Sun City heb je verschillende plaatsen om te verblijven, 3 super luxe hotels en heel veel huisjes/ appartementen.
Gelijk even onze spullen uitgepakt (natuurlijk weer een koffer vol) en daarna lekker een heerlijk bord spaghetti wezen eten in het restaurantje tegenover ons appartement.Daarna lekker aan het zwembad gezeten voor ons appartement, en een aantal baantjes getrokken want we kunnen deze week niet naar de sportschool..
Toen we even later nog een potje UNO zaten te spelen, kwam de lifeguard een gezellig praatje maken. Toen hij hoorde dat wij uit Nederland kwamen kon zijn dag niet meer stuk, hij begon gelijk hele verhalen over de voetballers te vertellen.. En ja mijn voetbalkennis is helaas niet zo groot, maar door af en toe even een naam te noemen begon hij gelijk weer hele verhalen te vertellen over allerlei wedstrijden etc.
Daarna terug naar ons appartement en lekker even in bad gelegen. Met het taxibusje(ja het is hier zo groot dat je het niet lopend wilt afleggen) door naar de Entertainment, daar zijn verschillende eet tentjes.. Wij de burgertent uitgekozen, maar helaas was dit niet zo lekker als dat wij hadden gehoopt.
Om ons eigen te troosten maar lekker wat gaan drinken in de bar, waar we als enige zaten. Daarna nog wat wezen drinken in een club, waar we met nog twee stelletjes zaten. Van één stelletje kregen we een prachtige privé show. Dit was niet om aan te zien, maar zelf hadden ze het heel goed naar hun zin. Zo oversekst, bah! Maarja je moet toch ergens naar kijken hé, we hebben er in ieder geval genoeg lol om gehad.
Dinsdag:
Deze dag begonnen met lekker uit te slapen, want ja we hebben een héérlijk bed!! Maar uiteraard niet te lang want we hebben nog genoeg te doen en te zien hier.
Eerst maar is wat boodschappen gaan halen bij de Spar, want ja we wilde ook wel een keertje zelf gaan koken.
We dachten dat we niet zoveel nodig hadden, maar uiteindelijk liepen we allebei met onze armen vol door de winkel want iedere keer zagen we weer wat lekkers!
Verder hebben we vandaag niet zoveel meer gedaan want. We zijn door een soort jungle gelopen, eerst maar op het verharde pad maar omdat we nieuwsgierig waren ook de onverharde paden geprobeerd, hier kwamen we soort ratten tegen, daar staan wij dan als twee heldinnen.. ingesloten door van die vieze beestjes..Uiteindelijk beland bij de Valley of Waves, dit is een nagemaakt strand met zwembad met golven, het is dan net alsof je echt in de zee staat. Hier kunnen wij ons wel de hele dag vermaken hoor!
’s Avonds samen gekookt, maar veelste weinig pannen dus moesten we wat improviseren. Uiteindelijk is dat allemaal gelukt en hebben we lekker gebakken aardappeltjes, met een mix van wokgroente, gebakken uit en paprika en een stukje vlees op.In heel het appartement hing een flinke walm maarja, dat krijg je hé als wij gaan koken!! Na het eten lekker gedoucht en GTST terug gekeken, want dat moeten wij hier allemaal missen!!
Woensdag:
Vandaag op de planning om toch wat meer te gaan doen, nou dat hebben we ook gedaan want onze wekker ging al vroeg af!! Om 05:00 want we zouden om 06:15 op safari gaan, daar gaan we dan flesje drinken en camera in de tas, vestje aan en gaan maar. Nou dat hebben we geweten, wat kan het ’s morgens nog koud zijn, brr gelukkig had de safari man nog wat dekens in de jeep liggen. Op naar de Pilanesberg, nationaal park.
Heel wat mooie dieren gezien, giraffe, zebra’s, leeuwen, gnoes, apen, neushoorns, nijlpaarden, springbokken, zwijnen, buffels, impala’s en nog wat dieren waar we de naam niet meer van weten ;).
Helaas na onze 3 uur safari nog geen olifanten gezien dus willen we eigenlijk nog een keertje terug..
Na de safari nog wat rondgelopen op Sun City, en daarna naar het appartement. Hier aangekomen, ons eten wat we nog over hadden van de vorige avond op gekookt/ gebakken. Er hing walm in het huisje en daarom hadden we het raam in de keuken op een kiertje gezet.. Maar dat hebben we geweten!!
Toen ik nog even aan het luieren was op onze slaapkamer en Ankie in de badkamer bezig was hoorde ik opeens allemaal gerommel, maar ik dacht oh dat is Ankie.. Toch maar even gaan kijken wat het was… Nou ik schrok me kapot.. Zit er opeens een aap op het aanrecht!! Ik gillen, Ankie roepen en mezelf opgesloten op de slaapkamer.
Toch maar voorzichtig even gekeken, zit die aap op zijn gemak in het raam de druiven op te eten, maar toen kwam die weer naar binnen. (ondertussen was Ankie ook gekomen) Wij terug rennen die slaapkamer in en hopen dat die aap weg zou gaan!!
Gelukkig was die weer snel weg, maar wel met een zak snoep van die andere twee meiden.Nou m’n hart zat in mn keel!!
Daarna maar weer wezen ontspannen bij de Valley of Waves!! Daarna gedoucht en ons opgetut om lekker te gaan uiteten bij Santorini, maar toen wij opzoek waren bleek dit restaurant dicht te zijn, en dus moesten we ergens anders gaan eten.’
Bij het hotel was ook een restaurant dus zijn we daar gaan eten. Nou dit was toch wel even wat anders dan dat wij gewend zijn!!! Ontzettend chique!! Onze eigen ober, ons servet word op onze schoot gelegd en dan een keuze gaan maken welke fles wijn we wilde, wat gewoon een glas wijn dat kennen ze niet haha J
Uiteindelijk wat gekozen, net alsof we een grote kennis van wijn hebben ;) Hier hoort natuurlijk een lekkere maaltijd bij, maar ja wat ga je kiezen uit al die onbekende gerechten. Heerlijk gegeten en heel wat afgelachen want ja dit is niet wat wij gewend zijn!
Donderdag:
Lekker uitgeslapen en daarna weer wat dingen gaan bekijken. Je hebt hier de Bridge of Time, dit is een mooie brug met olifanten aan beide kanten. Bij elk heel uur zal deze brug bewegen zeggen ze.. wij zorgen dat we daar op een heel uur waren en wat gebeurt er dan.. nou bijna niets dus.. alleen wat muziek, rook en spannende geluiden. Dit is niet wat wij er van verwacht hadden hoor!
Daarna doorgegaan naar Cultural Village, hier kregen we uitleg over cultuurdingen en talen uit Zuid-Afrika, leuk om een keer te zien maar erg warm in de zon!!
Daarna werd er nog een show opgevoerd met culturele dans en muziek. Erg leuk om een keer te zien, uiteraard moesten er ook mensen mee dansen.. Niet mijn sterkste kant maar ik laat me niet kennen hoor, die mensen zie ik toch nooit meer, en mijn danskunsten ook maar laten zien.
Om 16:00 poging 2, weer op safari. Helaas deze keer erg weinig gezien dus weer geen olifanten maar wel een ontzettend lekkere safariman!! Zo zou ik elke dag wel op safari willen!! Daarna nog romantisch sterren gekeken met hem want we kregen een lesje over sterrenkunde. Want die kun je hier erg mooi zien!
Vrijdag:
De laatste dag in Sun City, om 10 uur zou Roy hier weer zijn om te helpen met het uitchecken. Daarna poging 3 om olifanten te zien want we gaan eerst nog even met hem het safari gebied in en dan richting huis. Helaas is dit ook niet gelukt en hebben we dus geen olifanten gezien!
Op de terugweg hadden we toch wel zin in wat eten, wij langs de Mac, maar helaas was deze dicht omdat de stroom was uitgevallen (iets wat hier bijna dagelijks gebeurd)! Bij de KFC hadden we helaas geen keus maar wel wat te eten, een paar stukjes kip. Niet super lekker maar je moet toch wat te eten hebben hé!
Thuis aangekomen onze spullen weer allemaal opgeruimd en lekker geluierd. ’s Avonds met onze Afrikaanse vrienden Etienne en Hennie (nee collega’s van het Zonnelied, dit zijn geen potentiële kandidaten dus wees maar niet bang) naar de bar geweest.
Zaterdag en zondag niet veel gedaan en in de avonden lekker een filmpje gekeken, lekker rustig aan want morgen moeten we dan toch echt weer naar stage.
Vanaf nu zullen we toch echt wat drukkere weken gaan krijgen.
Sorry lieve mensen toch nog een lang verhaal geworden maar ik hoop dat jullie dat niet erg vinden.
Veel liefs vanuit Zuid-Afrika.
Potje UNO en kuieren
Hoi allemaal,
Hier weer even een kort verhaaltje vanuit het zonnige Zuid-Afrika! Het is hier erg lekker weer en daar genieten we dus ook vollop van.. met het resultaat dat we deze week rode kreeften zijn geworden!!
Maar ik zal weer even verder gaan bij waar ik gebleven was bij mijn vorige verhaal.
Dinsdag: Vandaag een dagje naar stage geweest, hier vooral veel geknuffeld en gespeeld met de kinderen. De werkdagen zijn hier véél korter als in Nederland, we werken 's morgen van 08:30 tot 12:15 en dan 's middags van 14:00 tot 15:00. Daarna hebben we nog tijd genoeg voor ons zelf, daarom lekker nog even aan het zwembad gezeten met onze benen in het (ijskoude) water en gezellig een paar potjes UNO gespeeld.
Woensdag: Vandaag wederom een dagje stage. We vinden het toch fijn om wat meer bezigheid te hebben als we op het hospice zijn, daarom hebben we vandaag de meisje van de middelste groep in bad gedaan. Deze kinderen zijn ongeveer 2-4 jaar oud, en het waren 13 meissies die graag in bad wilden.
Het gaat er hier dan toch weer heel anders aan toe dan dat wij gewend zijn, aan het begin laten ze het bad vol lopen met water en schuim en ja dan gaan ze met 3 tegelijk in bad en zo 13 op een rij.. maar het water wordt niet verschoond.. bah! Dit is ook wel terug te zien als je het water weg laat lopen, allemaal zand in bad.
De kinderen vinden het lekker om in bad te gaan, want waarschijnlijk gebeurd dit thuis niet of nauwelijk. Lekker spelen met het schuim en de badeendjes dat vinden ze leuk!
Alle kleren worden door de badkamer heen gegooid en daarna is het maar zoeken van wie welke kleren zijn.
's Middags hoeven we niet zoveel op het hospice te doen, de kinderen worden wakker van hun middagdutje en wij helpen ze dan met het aantrekken van de schoenen (ook een hele zoektocht van wie welke schoenen zijn)!! En daarna krijgen de kinderen nog een boterham met wat drinken. Dan is het alweer tijd om met het taxi busje terug naar de Township te gaan.
Aan het eind van de middag met Ankie wezen sporten, want die sportschool hebben we hier wel nodig met al dat heeerlijke eten wat we hier krijgen!
Ook hadden we nog een filmpje gehuurd bij de videotheek hier in het dorp en s'avonds lekker op bed liggen kwijlen bij de film The lucky one!!
Donderdag: Vandaag op stage de tandenborstels en tandpasta uitgedeeld die ik van een vrouw uit Nederland had gehad. Hier waren ze erg blij mee, we hadden voor alle kinderen een eigen tandenborstel en heeel veel kindertandpasta. Dit hebben we per groep uitgedeeld en deze blijven dan ook op de hospice zodat wij kunnen kijken of ze ook echt gebruikt gaan worden.
Vandaag hebben we ook de jongens van de middelste groep in bad gedaan, dit waren er 4. Dus nu niet zoveel werk als bij de meissies. Ook de jongens zitten lekker op hun gemak in bad te spelen en vinden het fijn om even wat aandacht te krijgen.
Je merkt dat de kinderen graag aandacht vragen door bij je te komen zitten, te kroelen en te spelen met je!
's Middags de DVD weer terug gebracht bij de videotheek, altans dat dachten we.. Wij met onze blonde streken komen er 's avonds achter dat we een leeg doosje hadden terug gebracht en dat de DVD nog in de laptop zat.. dom dom dom!!
Ook 's avonds lekker even met m'n beste vriendinnetjes Evita en Karlijn kunnen bijkletsen via Skype! Weer op de hoogte van alle nieuwe roddels en verhalen :)
Vrijdag: Vandaag is het de dag van de Arbeid daarom werken ze hier deze dag (weer) niet. Ook daarom hebben wij weer een dagje vrij, stiekem lijkt het hier soms wel op vakantie :)
Wij hebben lekker van deze dag genoten door heerlijk aan het zwembad in de zon te liggen, met als resultaat dat we nu rood zijn (slim)! Volgende keer toch nog maar wat vaker insmeren want de zon is hier toch wel een stukje sterker als bij ons!
Aan het eind van de middag weer naar de sportschool geweest om ons luie zweet er uit te werken en al die friet en andere ongezonde dingen die we hier krijgen er af te werken. Want we willen natuurlijk niet rond terug komen.
Deze week dus al 3x naar de sportschool geweest en dat voel ik goed.. wat een spierpijn kan iemand hebben haha, m'n buik, benen en armen pfoeeh!!
Ook proberen wij hier elke dag te pinnen maar dat is erg lastig zo aan het einde van de maand. De zwarte mensen krijgen dan hun loon en gaan dit dan gelijk allemaal pinnen, hier staan ze dan rijen dik bij elke pinautomaat wat er maar is in het dorp. Het is voor ons al blanke niet veilig om hier tussen te gaan staan. Gelukkig is Lynette met ons meegeweest en hebben we nog een pinautomaat gevonden waar het op dat moment niet zo druk was, en er zat gelukkig ook nog geld in haha! Want dat was natuurlijk ook nog maar de vraag.
Ook nog even zitten Skype met thuis, toch fijn om iedereen weer eventjes te zien! Weer op de hoogte van alle gekheid die er thuis gebeurd haha :)
Zaterdag: Vandaag een dagje met Lynette en Gerald naar Klerksdorp geweest, hier alvast wat inkopen gedaan voor ons project van wat we van ons sponsorgeld willen gaan doen. Ons plan is om voor alle kinderen van het hospice een setje kleren te kopen en dit te geven op de dag die we gaan organiseren vanwege het 10 jarige bestaan van de Stichting kinderen van Viljoenskroon.
Wij hebben in Nederland baie sponsoren gezocht en dit heeft gelukkig ook een heel mooi bedrag opgeleverd, wij willen daarom dit geld ook goed gaan gebruiken.
's avonds hebben we gezellig met Etienne en Hennie zitten kuiere in de laba. Kuiere betekend gezellig samen zijn met elkaar en wat drinken. Af en toe moeten we dingen 5x herhalen omdat we elkaar dan niet verstaan of begrijpen. Het Zuid-Afrikaans en Nederlands lijkt wel op elkaar maar verschillende woorden worden hier toch anders gebruikt. En dat levert soms heel wat gelach op!! :)
Vandaag weer een lekker lui dagje maar toch onze nodige bezigheid, even aan school werken( ja Gerla ook hier denken we aan), boodschapjes doen en onze spullen inpakken voor Sun City want morgen gaan wij lekker voor 4 dagen naar Sun City. Dat is een vakantieresort hier 2.5 uur vandaag. Hier gaan wij aankomende week lekker genieten van het mooie weer, de natuur, safari enzovoorts.
Maar dit horen jullie volgend weekend weer.
Heel veel liefs vanuit het zonnige Zuid-Afrika xxxx
De eerste dagen in Viljoenskroon
Hoi allemaal!
Wat leuk dat jullie de moeite nemen om mijn reisverslag vanuit Zuid-Afrika te volgen.
Op 22 april was het dan eindelijk zo ver, ons avontuur naar Zuid- Afrika gaat beginnen. Om 04:30 ging de wekker, nog even ontbijten met z’n alle en de laatste dingetjes in de koffer stoppen. Toen begon de stress al, want ik had voor mijn verjaardag nieuwe koffers gehad dus er zat nog geen code op om deze op slot te doen, dus wij de koffer dicht en op slot gedaan, willen we checken of die nog open gaat… Nou we kregen hem dus nooit meer open.. Wat een ellende!!
Toch om 05:30 maar richting Schiphol gereden, dit ging gelukkig allemaal vlot en waren we ruim op tijd.
Toen Ankie mij belde om ergens af te spreken op Schiphol, liep ze heel toevallig vlak achter ons, dus dat was kei fijn!
Op Schiphol kwamen we langs een stand waar je je koffer kan laten insealen , dus ik hier snel naar toe lopen en vragen of ze toevallig ook het slot van mijn koffer open konden krijgen, en gelukkig was dit gelukt!! Wat was ik blij!!
Wat bleek, die vrouw in de winkel waar we toen de koffers hadden gekocht heeft het toen een keer voor gedaan hoe het moest en die heeft er toen waarschijnlijk een code ingezet.
Maar bij het inchecken hadden we het volgende probleem alweer, onze koffers waren te zwaar en moesten we er iets uit gaan halen. Maarja je hebt toch niet voor niks alles in die koffer gepropt haha, wat moet je dan toch achterlaten?!
Gelukkig hoefde ik er maar één ding uit te halen, ik heb daarom maar gekozen voor een douchegel, maar Ankie haar handbagage was 5 kg te zwaar.. Tja dan word het lastig wat je eruit moet halen hé!
Uiteindelijk was alles goed gekeurd en konden we nog op ons gemak even wat drinken met onze familie. Maar hierna was het toch echt tijd om afscheid te nemen, stiekem zal ik jullie toch wel een beetje gaan missen hoor!
Om 10:25 gaan we dan toch echt de lucht in, onze lange reis is begonnen. Wat moet je toch 10,5 uur lang in het vliegtuig doen.. Nou wij hebben niet veel gedaan hoor haha, beetje film gekeken, proberen te slapen, rondjes door het vliegtuig lopen (maar wat een smalle padjes haha), en heel veel gegeten haha (wat wel erg lekker was!!).
Een fijne en rustige vlucht gehad en om 21:00 geland in Johannesburg. Hier werden we opgehaald door Chris, hij is de manager van het hospice.
Na een rit van 2 uur kwamen we aan bij ons thuis voor de komende twee maanden. Hier werden we hartelijk ontvangen door Lynette, onze Afrikaanse mama ! Snel naar bed en slapen maar want wat waren we moe zeg!!
De volgende morgen hebben we lekker uitgeslapen en daarna met Lynette zitten ontbijten en een hoop dingen door gesproken, over de regels hier en wat er van ons wordt verwacht etc.
Hierna zijn we met Lynette het dorp gaan verkennen, we zijn bij een weeshuis wezen kijken wat ze nu aan het opknappen zijn, de basisschool in het dorp, en het hospice.
In het hospice zullen wij veel tijd door gaan brengen want dit wordt onze stageplek.
’s Middags hebben we kennis gemaakt met Etiënne, hij is een jongen uit het dorp hier.
Op vrijdag morgen hebben we dan onze eerste stagedag. Samen met Daniek & Veerle, dit zijn twee andere studenten van onze school, zijn we naar het hospice gelopen. Hier begin je dan met de kinderen eten te geven.
We hebben met de zuster van het hospice doorgenomen wat ze van ons verwachten en wat we daar kunnen gaan doen.
Hierna hebben we de kinderen per groep hun medicijnen gegeven, dit zijn soort vitaminedrankjes. De kinderen gaan dan netjes in twee rijen staan en wachten netjes op hun beurt.
Ook zijn we op de basisschool geweest, hier leren de kinderen Engels etc. Hier hebben we ook de kinderen hun medicijnen gegeven.
Daarna zijn we met de zuster naar Rammulotsi geweest, dit is de township. Ze heeft ons laten zien hoe de arme mensen hier leven. Ze leven echt in een golfplaten huisje van 3 bij 3 ongeveer. Dit kunnen wij ons nauwelijks voorstellen.
Wat een verschil met ons en wat leven wij dan luxe!!
’s Middags waren we weer vrij en hebben we eigenlijk niet zoveel meer gedaan, even wat boodschapjes gehaald en lekker geluierd.
Het was ’s avonds ook erg slecht weer, veel regen en harde onweer (niks voor mij dus!!).
Rond 22:00 werd het wat beter weer en zijn we nog met Etiënne, Daniek, Veerle en Ankie naar de kroeg hier in het dorp geweest. Allemaal heel anders als in Nederland maar je moet het toch zelf gezellig maken hé!
Zaterdag hadden we afgesproken om met z’n alle naar het waterpark te gaan. Dit is ongeveer een half uur rijden vanaf Viljoenskroon. Lekker hobbelen over de zandpaden, vol met kuilen!! En dan zie je opeens dat een groep aapjes de weg oversteekt. Dit is nou Afrika, wat leuk!!
Het was erg lekker weer maar het water van de zwembaden was echt ijskoud, dus ik ben maar van één glijbaan af gegaan en daarna lekker in de zon gaan liggen :p
’s avonds zijn we wezen stappen in Potche. Dit is een stad ongeveer 40 minuten hier vandaan.
Wederom weer een heel verschil met Nederland, bij verschillende liedjes zijn wij maar even aan de kant gaan staan want dan gaan ze hier stijldansen. Dat leren ze hier op school, jammer dat wij dat niet kunnen!
Zondag was ik wat minder fit maar gelukkig heb ik de halve apotheek bij om alle problemen te verhelpen.
Daarom maar heel de dag niks gedaan en lekker in de zon gelegen, want ja mensen het is hier nog erg lekker weer!
Ook vandaag (maandag) zijn we vrij want het is hier Onafhankelijkheidsdag. Er wordt hier niet veel aan gedaan dus zijn we weer een dagje aan het luieren!
Vanaf morgen gaan we hard aan de bak op stage, maar deze verhalen zal ik jullie volgend weekend weer vertellen.
xxxx
Heel veel liefs van uit Zuid- Afrika!!